...ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

                                       ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ…

Η Θεσσαλονίκη μας έχει μακρά και συγκλονιστική ιστορία της οποίας το περιεχόμενο κατά κανόνα αγνοούμε και αυτό συχνά το πληρώνουμε ακριβά. Θα σας αναφέρω μία πτυχή της όχι και πολύ γνωστή αν και έχει μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον αλλά και … επικαιρότητα μια και σήμερα γιορτάζουμε (υποτίθεται) τη μνήμη του Οσίου Δαβίδ της Θεσσαλονίκης  στην προσφορά του οποίου είναι αφιερωμένος ένας μικρός και μοναδικής αρχαιολογικής και ιστορικής αξίας ναός στην ΄Ανω πόλη, άγνωστος ακόμα και σε πολλούς Θεσσαλονικείς…

Ποιος ήταν όμως ο ΄Οσιος Δαβίδ και γιατί δόθηκε το όνομά του στον ναϊσκο αυτό που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων;…

Ο ναός αυτός στην ΄Ανω πόλη ανάγεται στα τέλη του 5^ου ή στις αρχές του 6^ου αιώνα και οι αρχαιολόγοι εκτιμούν πως ήταν καθολικό μικρού μοναστηριού με το όνομα «Μονή του Λατόμου» (πιθανά από τα λατομεία που υπήρχαν εκεί στα χρόνια του αυτοκράτορα Γαλερίου). Αργότερα , τον 9^ο αιώνα, αναφέρεται ως καθολικό μοναστηριού αφιερωμένου στον «Χριστόν, Θεόν και Σωτήρα»,  όπου μαθήτευσε και ο μέγας Σικελός υμνογράφος Ιωσήφ. Το όνομα «΄Οσιος Δαβίδ» δόθηκε στα νεότερα χρόνια, μετά το 1921, όταν ο αείμνηστος καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ανδρέας Ξυγγόπουλος ανακάλυψε τυχαία στην κόγχη του ιερού το μοναδικό σε όλο τον κόσμο ψηφιδωτό που παριστάνει τον Χριστό «αγένειο» κατά τα αρχαιοελληνικά πρότυπα. Τότε αποφασίστηκε να τιμηθεί ο μοναχός Δαβίδ για την άγνωστη προσφορά του στην πόλη της Θεσσαλονίκης…

Και όντως ο ΄Οσιος Δαβίδ υπήρξε σεβάσμια για την πόλη φυσιογνωμία που έζησε τον 6^ο αιώνα και μόνασε έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης όπου υπήρχαν τότε ασκηταριά και ερημητήρια. Όταν όμως, επί Ιουστινιανού, τέθηκε θέμα επιλογής της έδρας του ΄Υπαρχου του Ιλλυρικού ανάμεσα στο Σίρμιο και τη Θεσσαλονίκη (που περιλάμβανε ολόκληρη τη Βαλκανική ως την Κρήτη), οι Θεσσαλονικείς τον επέλεξαν ως εκπρόσωπό τους . Και ο ΄Οσιος Δαβίδ, που ήταν σοφός και πολύ μορφωμένος άνθρωπος, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη το 536 και κατόρθωσε με τους εμπνευσμένους λόγους του και τα ατράνταχτα επιχειρήματά του να ονομαστεί η Θεσσαλονίκη « ΄Εδρα του Ιλλυρικού» και να εξελιχθεί στην πορεία σε «Συμβασιλεύουσα» του Βυζαντίου…

Αυτούς τους ανθρώπου θα πρέπει να τους κρατήσουμε ζώντες στη μνήμη μας . Δεν είχαμε άλλωστε (και δεν έχουμε και στα χρόνια μας…) πολλούς από δαύτους που να δίνουν αγώνες γι΄αυτή την πόλη …