"ΜΑΝΟΥΛΆ ΜΟΥ ... ΕΙΜΑΙ ΑΘΩΟΣ !..."
Δεν δραματοποιώ την ιστορία,ούτε μεγιστοποιώ τα δεδομένα της αλλά είναι γεγονός πως από τα χαράματα της 16ης Φεβρουαρίου 1968 ως σήμερα (και δεν ξέρω ως πότε ακόμα...) ένα αναπάντητο ερώτημα πλανάται και θα πλανάται πάνω από την πόλη της Θεσσαλονίκης ιδιαίτερα τη σημερινή μέρα καθώς σαν σήμερα στις 16 Φεβρουαρίου 1968, στον πρώτο χρόνο της μαύρης δικτατορίας των συνταγματαρχών, εκτελέστηκε στον συνήθη τόπο "όπισθεν του Επταπυργίου" ο φερόμενος ως "δράκος του Σεϊχ Σου" Αριστείδης Παγκρατίδης κραυγάζοντας "Μανούλα μου ... είμαι αθώος!...". ΄Οσα χρόνια κι΄αν περάσουν στους Θεσσαλονικείς υπάρχει διάχυτη η άποψη ότι ο Παγκρατίδης δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο άδικα και σκόπιμα χωρίς ποτέ να του δοθεί η δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του...
(Τρία χρόνια μετά την εκτέλεσή του, στις 16 Αυγούστου 1971, συνελήφθη από την αστυνομία της Θεσσαλονίκης ένας 38χρονος αρτεργάτης για απόπειρα βιασμού. Στη συνέχεια , κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, προέκυψε με ατράνταχτα στοιχεία πως το ίδιο πρόσωπο βαρύνεται με οκτώ ανεξιχνίαστα εγκλήματα που έγιναν στη Θεσσαλονίκη εντός της χρονικής περιόδου που είχαν διαπραχθεί -υποτίθεται- από τον Αριστείδη Παγκρατίδη τα εγκλήματα τα οποία του τα φόρτωσαν οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές για να αποδείξουν πως η Χούντα των συνταγματαρχών ... υπερασπίζεται το δίκαιο και τιμωρεί το έγκλημα... Το πρόσωπο αυτό έκτοτε εξαφανίστηκε και ουδείς γνωρίζει που κατέληξε...
΄Οσο για την κραυγή του Παγκρατίδη "Μανούλα μου ...είμαι αθώος" είναι διαπιστωμένο πως όντως υπήρξε την ώρα της εκτέλεσης...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου