ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ...
Με το "σκοπιανό" πρόβλημα θυμήθηκα ένα συμβάν που μας διηγήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ο ποιητής της Θεσσαλονίκης Γιώργος Βαφόπουλος μόνιμο "μέλος" της παρέας της Τετάρτης που είχαμε τότε συγκροτήσει και βγαίναμε κάθε βδομάδα γιά να τα λέμε και να σχολιάζουμε όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν ...
Ο Βαφόπουλος γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1903 στη Γευγελή που αποτελούσε "κέντρο" ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή. Μετά τον Β΄Βαλκανικό Πόλεμο του 1913 η οικογένειά του αναγκάστηκε να εκπατριστεί και αφού περιπλανήθηκε στην ΄Εδεσσα, στο Κιλκίς και στη Γουμένισσα το 1917 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη με την οποία ο Γιώργος Βαφόπουλος συνδέθηκε στενά ως το τέλος της ζωής του.
΄Ενα βράδυ λοιπόν , μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την εμφάνιση των Σκοπίων ως κράτος με το όνομα μάλιστα "Μακεδονία" με το οποίο το βάφτισε ο Τίτο το 1944 -μας διηγήθηκε ο Βαφόπουλος- δέχθηκε στο σπίτι του ένα περίεργο τηλεφώνημα από κάποιον απ΄τα Σκόπια που μιλούσε καλά ελληνικά ο οποίος αφου τον συνεχάρη γιά το ποιητικό - λογοτεχνικό του έργο αναφέρθηκε σε ένα ποιήμα που έγραψε ο Βαφόπουλος αφιερωμένο στον Αξιό ποταμό ή Βαρδάρη (εξ΄ού και το πρώτο όνομα "Βαρδάρσκα" των Σκοπίων). Αμέσως όμως κατάλαβε πως αλλού το πήγαινε ο άγνωστος συνομιλητής του και αυτό αποδείχθηκε στη συνέχεια όταν του ζήτησε να συμφωνήσει να τον ανακηρύξουν τα Σκόπια "εθνικό ποιητή" και να επιτρέψει να μελοποιηθεί το ποίημά του. Φυσικά ο Βαφόπουλος δεν αποδέχθηκε την πρόταση και μάλιστα τον πήρε παραμάζωμα λέγοντάς τον πως δεν έχει κανένα δεσμό ή σχέση με τη χώρα του. Πάντως το γεγονός αποδεικνύει πως οι γείτονες μας επιστράτευσαν κάθε μέσο να γίνουν πραγματικότητα τα δόλια σχέδια του Τίτο να γίνει κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο... αλλά στην περίπτωση του Βαφόπουλου έπεσαν σε βράχο...
Το σχετικό ποίημα του Γιώργου Βαφόπουλου με τίτλο "Στο μεγάλο ρεύμα του Αξιού" αναφέρει :
Με το "σκοπιανό" πρόβλημα θυμήθηκα ένα συμβάν που μας διηγήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ο ποιητής της Θεσσαλονίκης Γιώργος Βαφόπουλος μόνιμο "μέλος" της παρέας της Τετάρτης που είχαμε τότε συγκροτήσει και βγαίναμε κάθε βδομάδα γιά να τα λέμε και να σχολιάζουμε όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν ...
Ο Βαφόπουλος γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1903 στη Γευγελή που αποτελούσε "κέντρο" ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή. Μετά τον Β΄Βαλκανικό Πόλεμο του 1913 η οικογένειά του αναγκάστηκε να εκπατριστεί και αφού περιπλανήθηκε στην ΄Εδεσσα, στο Κιλκίς και στη Γουμένισσα το 1917 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη με την οποία ο Γιώργος Βαφόπουλος συνδέθηκε στενά ως το τέλος της ζωής του.
΄Ενα βράδυ λοιπόν , μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την εμφάνιση των Σκοπίων ως κράτος με το όνομα μάλιστα "Μακεδονία" με το οποίο το βάφτισε ο Τίτο το 1944 -μας διηγήθηκε ο Βαφόπουλος- δέχθηκε στο σπίτι του ένα περίεργο τηλεφώνημα από κάποιον απ΄τα Σκόπια που μιλούσε καλά ελληνικά ο οποίος αφου τον συνεχάρη γιά το ποιητικό - λογοτεχνικό του έργο αναφέρθηκε σε ένα ποιήμα που έγραψε ο Βαφόπουλος αφιερωμένο στον Αξιό ποταμό ή Βαρδάρη (εξ΄ού και το πρώτο όνομα "Βαρδάρσκα" των Σκοπίων). Αμέσως όμως κατάλαβε πως αλλού το πήγαινε ο άγνωστος συνομιλητής του και αυτό αποδείχθηκε στη συνέχεια όταν του ζήτησε να συμφωνήσει να τον ανακηρύξουν τα Σκόπια "εθνικό ποιητή" και να επιτρέψει να μελοποιηθεί το ποίημά του. Φυσικά ο Βαφόπουλος δεν αποδέχθηκε την πρόταση και μάλιστα τον πήρε παραμάζωμα λέγοντάς τον πως δεν έχει κανένα δεσμό ή σχέση με τη χώρα του. Πάντως το γεγονός αποδεικνύει πως οι γείτονες μας επιστράτευσαν κάθε μέσο να γίνουν πραγματικότητα τα δόλια σχέδια του Τίτο να γίνει κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο... αλλά στην περίπτωση του Βαφόπουλου έπεσαν σε βράχο...
Το σχετικό ποίημα του Γιώργου Βαφόπουλου με τίτλο "Στο μεγάλο ρεύμα του Αξιού" αναφέρει :
"Στο μεγάλο ρεύμα του Αξιού – (Γεώργιος Βαφόπουλος)
Πόσες φορές στο ρεύμα σου, μεγάλε, ερχόμουν, ποταμέ,
τα παιδικά μου ονείρατα στο φλοίσβο σου να πλέκω.
Άλλη τρανότερη ευτυχία ποτέ δε στάθηκε για με,
στο επίσημό σου πέρασμα μ’ έκσταση θεία να στέκω.
Η ελληνική παράδοση νύμφη δε σούδωκε καμιά,
συντρόφισσα λαχταριστή, κι ούτε καν φαύνο φίλο.
Όμως το ρεύμα, όταν ξεσπά στην άγριά σου ακροποταμιά,
ξυπνά μαζί και τον αρχαίο του Κράλη Μάρκου θρύλο"
(24.06.2018)
Πόσες φορές στο ρεύμα σου, μεγάλε, ερχόμουν, ποταμέ,
τα παιδικά μου ονείρατα στο φλοίσβο σου να πλέκω.
Άλλη τρανότερη ευτυχία ποτέ δε στάθηκε για με,
στο επίσημό σου πέρασμα μ’ έκσταση θεία να στέκω.
Η ελληνική παράδοση νύμφη δε σούδωκε καμιά,
συντρόφισσα λαχταριστή, κι ούτε καν φαύνο φίλο.
Όμως το ρεύμα, όταν ξεσπά στην άγριά σου ακροποταμιά,
ξυπνά μαζί και τον αρχαίο του Κράλη Μάρκου θρύλο"
(24.06.2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου