ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ…

Η σημερινή ημέρα  25η Νοεμβρίου, ημέρα της επετείου του έπους του Γοργοποτάμου, έχει οριστεί ως «Ημέρα Πανελλαδικού Εορτασμού της Εθνικής Αντίστασης» των ετών 1940-44 προκειμένου να μας δοθεί η ευκαιρία να τιμήσουμε τους αγώνες του Ελληνικού λαού κατά των βάρβαρων  εισβολέων κατακτητών…

Επειδή δυστυχώς η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα  και πάλι υπό νέα γερμανική Κατοχή, και επειδή  η μέρα θα περάσει μάλλον χωρίς να γίνει από επίσημα χείλη ούτε μία στοιχειώδης αναφορά στο γεγονός, θα παρουσιάσουμε ένα σημαντικό σχετικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για έναν τόμο με πλήρη και συνταρακτικά στοιχεία από τον πόλεμο και τη Κατοχή στην Ελλάδα στα χρόνια 1940-44 την οποία έγραψε ο  αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Δοξιάδης  αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου προκειμένου η Ελλάδα να θέσει υπόψη των συμμάχων αλλά και της παγκόσμιας κοινής γνώμης  τις θυσίες που πλήρωσε ο ελληνικός λαός κατά τον πόλεμο και την Αντίσταση. Ο σχετικός τόμος έχει τίτλο «ΑΙ ΘΥΣΙΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ» και μεταξύ άλλων αναφέρει στην εισαγωγή του :

« Όταν ο ΄Αξων εκτύπησε την Ελλάδα, ολόκληρος ο ελληνικός λαός επολέμησε σαν ένας άνθρωπος. Τα αποτελέσματα για τον Συμμαχικό Αγώνα είναι γνωστά : εκαθυστέρησε αρκετούς μήνες η επίθεσις κατά της Ρωσίας, εκρατήθησαν η διώρυξ του Σουέζ και η Μέση Ανατολή, το οπλοστάσιο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής εκέρδισε καιρό να ετοιμασθη, τα μικρότερα έθνη επήραν θάρρος.

Και έπειτα ήλθε η Κατοχή.

Η χώρα επολέμησε και πάλι. Επολέμησε σκληρά για την επικράτησι της Δημοκρατικής Παρατάξεως. Επολέμησε έναν άλλον αγώνα, τον αγώνα του εσωτερικού μετώπου. Και τον αγώνα αυτόν, τον διεξήγαγε και πάλι ολόκληρος ο ελληνικός λαός. ΄Ανδρες και γυναίκες, γέροι και παιδιά, στις πόλις και στα βουνά, στο εργοστάσιο ή στο μυστικό τυπογραφείο, με σαμποτάζ ή με απεργίες. Τα ελληνικά μεταλλεύματα έπαυσαν να φορτώνονται για τις χώρες του ΄Αξονος και η Ελλάς ούτε στρατιώτες, ούτε εργάτες έδωσε στη Γερμανία. Κανείς ΄Ελλην δεν επολέμησε τους Ρώσους , κανείς δεν εβοήθησε στην γερμανική «μάχη της βιομηχανίας». Οι γραμμές του Αξονικού ανεφοδιασμού απεκόπησαν. Οι Γερμανοϊταλοί και οι Βούλγαροι και Αλβανοί δορυφόροι των ευρέθησαν αναγκασμένοι να κρατήσουν δεσμευμένες στην Ελλάδα σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Τους αγώνες αυτούς , στον πόλεμο και στην Κατοχή, τους πλήρωσε ο ελληνικός λαός, τους επλήρωσε το Γένος, τους επλήρωσαν η χώρα και το κράτος. Και το τίμημα υπήρξε πολύ βαρύ. Βαρύτερο από κάθε άλλη χώρα του Κόσμου , βαρύτερο από τις δυνάμεις του λαού και του κράτους….»