ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

ΣΝΕΓΚΟΥΡΟΤΣΚΑ… Η ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ !...

Μέρες που είναι ας αφήσουμε για λίγο τη φαντασία να μας κυριεύσει για να θυμηθούμε πως είμαστε και άνθρωποι… Ένα ρώσικο παραδοσιακό παραμύθι θα μας βοηθήσει να το επιτύχουμε με ευκολία…   

Η περιφέρεια Βόλογκντα της βορειοδυτικής Ρωσίας είναι μία όμορφη περιοχή η οποία παρόλο που έχει βαρύ χειμώνα συνδέθηκε με τα παραμύθια και τις διηγήσεις των Ρώσων ιδιαίτερα τις κρύες νύχτες του χειμώνα.  Και αυτό γιατί στην Βόλογκντα υπήρχε μία μικρή πόλη με το όνομα «Βελίκι Ουστούγκ» που οι Ρώσοι τη θεωρούσαν πατρίδα του Ντεντ Μορόζ , ενός καλοκάγαθου γέροντα με άσπρα γένια και μαλλιά όπως τα χιόνια του χειμώνα και γι΄αυτό άλλωστε τον έλεγαν και «Παππού Χιονιά». ΄Ηταν πολύ αγαπητός αφού κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς μοίραζε δώρα με πολλές ευχές στα παιδιά κινούμενος την κρύα νύχτα πάνω σε ένα έλκηθρο που έσερναν στολισμένοι τάρανδοι. Μαζί του είχε πάντα για βοηθό την πανέμορφη εγγονή του, τη Σνεγκουρότσκα, που φρόντιζε να μην ξεχάσει κανένα παιδί ο Παππούς Χιονιάς εκείνο το βράδυ και μείνει χωρίς δώρο… ΄Ηταν η «Παρθένα του Χιονιού», ένα όμορφο κορίτσι ντυμένο με λευκά και μπλέ ρούχα, θυγατέρα της ΄Ανοιξης και του Πάγου, φτιαγμένη από διάφανο κρύσταλλο και νιφάδες χιονιού.

Η όμορφη Σνεγκορότσκα γεννήθηκε στο δάσος αλλά ήθελε πολύ να ζει με τους ανθρώπους και να τους προσφέρει χαρά και πολλά δώρα. Κάποτε όμως το κορίτσι του χιονιού ερωτεύτηκε παράφορα έναν όμορφο  βοσκό με το όνομα Λελ. Η κρύα όμως καρδιά της , φτιαγμένη από κρύσταλλο, δεν την άφηνε να εκδηλώσει την πραγματική αγάπη και να ζήσει και να χαρεί και αυτή τον έρωτά της όπως οι θνητοί άνθρωποι . Η μητέρα της ΄Ανοιξη τότε τη λυπήθηκε και της έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Μόλις όμως η καρδιά της Σνεγκουρότσκα ζεστάθηκε από την αγάπη και τον παράφορο έρωτα του βοσκού, έλιωσε για να χαθεί η όμορφη κοπέλα σαν σύννεφο στον ουρανό όπως η νιφάδα του χιονιού λιώνει και εξατμίζεται όταν σταματάει να χιονίζει και βγαίνει ξαφνικά ζεστός ο ήλιος της άνοιξης…