Ο ΜΑΝΤΕΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ...
Βλέπω τώρα ζωντανά μέσω TV την νεκρώσιμη τελετή του μεγάλου αγωνιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα,ειρηνιστή και ανθρωπιστή Νέλσον Μαντέλα . Πέρα από το έργο του για το οποίο δικαίως έλαβε το βραβείο Ειρήνη , δεν μπορείς παρά να αποδεχθείς οτι οι υπηρεσίες του υπήρξαν πολύτιμες και για τη συγκρότηση του κράτους της Νότιας Αφρικής. Ακόμα και με τον Μαντέλα εκτός πολιτικής λόγω ασθένειας, έχουν κατορθώσει οι Νοτιοφρικανοί να παραλάβουν στο κράτος τη σκυτάλη ειρηνικά και χωρίς αναστατώσεις και συγκρούσεις να διατηρήσουν και να αναπτύξουν παραπέρα ένα ισχυρό κράτος σε βαθμό ώστε η Νότια Αφρική να θεωρείται σήμερα μία από τις πλέον υγιής οικονομίες τοιυ κόσμου...
Μου έκανε πάντως εντύπωση πως οι μαύροι Νοτιοφρικανοί που τον συνοδεύουν στην τελευταία του κατοικία, και ιδιαίτερα αυτοί από την ιδιαίτερη πατρίδα του, εκδηλώνουν την λατρεία τους απέναντι στο μεγάλο ηγέτη τους άλλοτε με κλάματα και σπαραγμό και άλλοτε με χορούς και τραγούδια...
Το φαινόμενο δεν ήταν άγνωστο στην Αρχαία Ελλάδα. Στη Θράκη ας πούμε όταν γεννιούνταν ένα παιδί, γονείς, συγγενείς και φίλοι έκλαιγαν όχι από χαρά αλλά από λύπη επειδή ερχόταν στον πάνω κόσμο ένας άνθρωπος που θα κληθεί να ζήσει στεναχώριες, λύπες και συνεχή προβλήματα. Αντίθετα, όταν κάποιος πέθαινε στήνονταν γλέντι στο σπίτι του και γιόρταζαν το γεγονός με χορούς και τραγούδια γιατί ο άνθρωπός τους δεν θα ζεί πιά για να υποφέρει το μαρτύριο της ζωής...
Στη Νότια Αφρική αυτά τα δύο τα συγχώνευσαν σε ένα με συνεχή εναλλαγή θλίψης και χαράς συμβιβάζοντας στην ουσία τη ζωή με το θάνατο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου