9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 : ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ...

9.4.1941 : ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΊ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΕΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πως υποδέχθηκε η ηγεσία της πόλης τους κατακτητές

Μετά την πτώση των οχυρών Ρούπελ οι 11 μεραρχίες της 12^ης Γερμανικής Στρατιάς του στρατηγού φον Λιστ εξορμούν προς τη Νότια Ελλάδα . Η 2^η Θωρακισμένη Μεραρχία «Panzer» των Γερμανών εισβολέων φτάνει από τη Γιουγκοσλαβία στο Πολύκαστρο, περνάει από την όχθη της λίμνης Δοϊράνης και από την τελείως αφύλακτη κοιλάδα του Αξιού, διεισδύει προς νότο, για να βρεθεί μπροστά στη Θεσσαλονίκη στις 8 Απριλίου 1941, αφού πέρασε τις γέφυρες του Αξιού τις οποίες οι ΄Αγγλοι οπισθοχωρώντας δεν πρόλαβαν να ανατινάξουν. Στη συνέχεια ακολουθούν σύντομες διαπραγματεύσεις του στρατιωτικού διοικητή της Θεσσαλονίκης αντιστράτηγου  Ν.Ραγκαβή και του Γερμανού διοικητή της 29^ης Γερμανικής Μεραρχίας  Αρμάτων στρατηγού Φάιελ που βρισκόταν με τα άρματά του 20 χλμ έξω από τη Θεσσαλονίκη, για κατάπαυση των εχθροπραξιών και παράδοση της πόλης άνευ όρων. Η πρόταση των Γερμανών έγινε δεκτή και την επομένη , σαν σήμερα 9 Απριλίου 1941 στις 7 το πρωί, υπογράφεται στο κτίριο της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης από τον αντιστράτηγο Κ.Μπακόπουλο (διοικητή της στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας ΤΣΑΜ) και τον Γερμανό στρατηγό Φάιελ η παράδοση της Θεσσαλονίκης . Και στις 8 το πρωί της ίδιας ημέρας , 9 Απριλίου 1941, ημέρα Τετάρτη, οι Γερμανοί εισβολείς μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη με επικεφαλής τον ταξίαρχο Βερστ .

Η τελευταία πράξη του δράματος για τη Θεσσαλονίκη έλαβε χώρα στην πλατεία Βαρδαρίου όπου η πολιτική, στρατιωτική και πνευματική  «ηγεσία» παρέδωσε την πόλη στους Γερμανούς . Παρόντες ήταν:  ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Μερκουρίου και ο στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλονίκης Νικόλαος Ραγκαβής, ενώ χρέη «διερμηνέα» άσκησε ο γερμανομαθής καθηγητής της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σφόδρα γερμανόφιλος Περικλής Βιζουκίδης.

Αμέσως μετά την παράδοση της πόλης το στρατηγείο των Γερμανών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο ξενοδοχείο «Ριτζ» της πλατείας Ελευθερίας και άρχισε να εκδίδει διαταγές.

 Όταν όμως τα τανκς της Γ΄ Γερμανικής Μεραρχίας μπήκαν σαν σήμερα το 1941 στη Θεσσαλονίκη, βρήκαν κυριολεκτικά μία πόλη έρημη από κατοίκους. Οι Θεσσαλονικείς, που γεύτηκαν ως κάτοικοι μεγάλης πόλης, πρώτοι την πικρή γεύση της γερμανικής Κατοχής, κλείστηκαν στα σπίτια τους και αυτό αποτέλεσε ένα δυσάρεστο γεγονός για τους εισβολείς παρόλο που κάποιοι , μετρημένοι στα δάκτυλα, έσπευσαν να προσφέρουν ανθοδέσμες στους εισβολείς υποδεχόμενοι αυτούς με απαράδεκτη δουλοπρέπεια στην είσοδο της πόλης …

Ο τότε δήμαρχος  Κ. Μερκουρίου , γνωστός για τα φιλογερμανικά του αισθήματα , με διάγγελμά του προς τους Θεσσαλονικείς τους κάλεσε… να επιστρέψουν στις ειρηνικές ασχολίες τους και να επιδείξουν εμπιστοσύνη… «προς  τον Στρατόν της Γερμανίας, όστις από της πρώτης στιγμής της εισόδου του εις την πόλιν ετήρησεν έναντι ημών στάσιν γεναιόφρονα και ιπποτικήν» διαβεβαιώνοντας πως η ζωή και η περιουσία τους δεν βρίσκονταν σε κίνδυνο …