ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΣ ...ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ! ...

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΣ …ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ !

΄Εχω κάποιες αναμνήσεις από τη μακρά θητεία μου στις Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου Θεσσαλονίκης που πραγματικά δεν μπορώ να ξεχάσω άλλες επειδή ήταν δυσάρεστες και άλλες επειδή μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και τελικά τις αξιολόγησα ως ευχάριστες. Θα σας διηγηθώ σύντομα μία από τις «ευχάριστες» αναμνήσεις  την οποία θυμήθηκα σήμερα το πρωί όταν λόγω λιακάδας αποφάσισα να κάνω μία βόλτα στο πάρκο πίσω από το γήπεδο του ΑΡΗ . Το πάρκο αυτό υπόψη το μελέτησε και το κατασκεύασε με μεράκι σε χρόνο ρεκόρ η υπηρεσία μας και ήταν το καμάρι της γειτονιάς . Αντίκρισα όμως με θλίψη μία «τρικοσμική» εικόνα εγκατάλειψης με σπασμένους κάδους και παγκάκια και συνθήματα με κιτρινό-μαυρο σπρέϋ  (ένεκα προφανώς …ΑΡΗ) που δείχνει το βαθμό ενδιαφέροντος της σημερινής δημοτικής αρχής για την πόλη και ειδικά για την περιφέρεια . Μου έφερε όμως στη μνήμη ένα γεγονός που συνέβη αμέσως μετά την «επταετία» όπου όλοι μας νομίσαμε πως ήλθε η ώρα να αποκατασταθεί πλήρως η Δημοκρατία στη χώρα και αυτό εκδηλώθηκε με χιλιάδες (πολλές φορές σημαντικά) συνθήματα με σπρέϋ στους τοίχους που ζητούσαν τιμωρία των χουντικών και άλλα σχετικά . Κάποια όμως συνθήματα , κυρίως από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, παραβίαζαν άγραφους κανόνες δεοντολογίας και γράφονταν σε επιφάνειες που δεν θα έπρεπε βλάπτοντας φανερά την αισθητή της πόλης . Αυτές τις περιπτώσεις τις αντιμετώπιζε η υπηρεσία μας η οποία με ένα συνεργείο ελαιοχρωματιστών και μπογιατζήδων αποκαθιστούσε με επιμέλεια την εικόνα της πόλης ανά τακτά διαστήματα …

Υπήρξε όμως μία περίπτωση ιδιαίτερη που με στενοχώρησε πολύ . ΄Ηταν τα συνθήματα που έγραφε κάποιος «αναρχικός» (Σημ. υπέγραφε με «Α» σε κύκλο) ακριβώς πίσω από την Καμάρα , φάτσα δηλαδή με την πολυσύχναστη Εγνατία,  πάνω σ΄ένα τοίχο με μαύρη μπογιά σε εμφανή οπτοπλινθοδομή που κατασκευάστηκε για να αναδεικνύει το μνημείο κατά τον καλύτερο τρόπο. Πέρασε λοιπόν το συνεργείο μας απ΄εκεί και επανέφερε την κατάσταση στην προηγούμενη μορφή της . Όμως την άλλη μέρα ο «αναρχικός» ξανάγραψε το ίδιο ακριβώς μήνυμα για να ξαναπεράσει το συνεργείο μας και να επαναφέρει και πάλι τον τοίχο όπως ήταν. Αυτό συνεχίστηκε 2-3 φορές οπότε ο επικεφαλής του συνεργείου απηύδησε και ζήτησε να του πω τι να κάνει . Του είπα λοιπόν πώς θα πρέπει να συνεχίσει να αποκαθιστά την εικόνα του τοίχου όχι κάθε 3-4 μέρες αλλά καθημερινά εφόσον υπήρχε εκεί γραμμένο το γνωστό σύνθημα  πιστεύοντας πως θα γίνει αντιληπτό πως για όλα υπάρχουν γραπτοί και άγραφοι κανόνες που πρέπει να τηρούμε αν νοιαζόμαστε πραγματικά για τα κοινά . Όμως φαίνεται πως ο ανώνυμος –φίλος πια- «αναρχικός» το έβαλε πείσμα και  συνέχισε και αυτός να γράφει το σύνθημά του κάθε μέρα (μάλλον κάθε βράδυ…)

Αυτή η υπόθεση τράβηξε μήνες οπότε ένα πρωϊ  διαβάσαμε έκπληκτοι πάνω στον ίδιο τοίχο το σύνθημα  : «ΕΝΤΑΞΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΠΩΣ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ! …» Και δεν ξανάγραψαν εκεί σύνθημα …