ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

                                     ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

                                    ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ...

"Στον αγώνα της επιβίωσης κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε και ένα άλλο "όπλο" διόλου ευκαταφρόνητο : η ψυχαγωγία. ΄Οταν οι Γερμανοί μπήκαν στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 1941, υπήρχαν στην πόλη 15 περίπου αίθουσες που λειτουργούσαν ως θέατρα και κινηματογράφοι. Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο κάποιες αίθουσες (κυρίως θεάτρων) είχαν κλείσει, αφού ο πόλεμος προκάλεσε και την διάλυση των θιάσων, καθώς οι περισσότεροι ηθοποιοί επιστρατεύτηκαν. Αργότερα όμως και σιγά-σιγά, άρχισαν και πάλι να λειτουργούν τα κινηματοθέατρα της πόλης "Παλλάς", "Διονύσια", "Εθνικόν Θέατρον" (τέως Βασιλικό), "Κυβέλεια", "Ηλύσια", "Κεντρικόν", "Αλκαζάρ", "Απόλλων"|, "Τιτάνια" κ.ά. Η οπερέτα , οι κωμωδίες, η ηθογραφία και η επιθεώρηση συνέχιζαν -παρά το βαρύ κλίμα της Κατοχής- να συγκινούν τους Θεσσαλονικείς, αν και η ποιότητα των θεαμάτων δεν ήταν πάντα ικανοποιητική. Με την εγκατάσταση της Κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου και το νόμο 1108/1942, επιβλήθηκε λογοκρισία σε όλα τα θεάματα και τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις αλλά και υποχρεωτική έκδοση άδειας λειτουργίας δημοσίων θεαμάτων από τη Διεύθυνση Τύπου και Ραδιοφωνίας. Εξάλλου, είχαν εκδοθεί αποφάσεις και διαταγές με τις οποίες απαγορεύονταν διάφορες "ύποπτες" εκφράσεις, συμβολικές λέξεις, σατιρικά τραγούδια, κινήσεις με νόημα και υπονοούμενα κ.ά. Επιτρόσθετα απαγορευόταν να παιχθούν έργα Αμερικανών και ΄Αγγλων συγγραφέων, ενώ ήταν υποχρεωτικό το ανέβασμα έργων Γερμανών θεατρικών συγγραφέων. Παρά ταύτα, οι θίασοι, που αποτελούσαν "αντιστασιακές μονάδες εν δράσει", προσπαθούσαν και με διάφορους τρόπους και επινοήματα καταστρατηγούσαν τη λογοκρισία και ξεπερνούσαν τις απαγορεύσεις. Πέρα όμως από τις συνήθεις ψυχαγωγικού χαρακτήρα παραστάσεις και επιθεωρήσεις, που είχαν ως κύριο στόχο να προκαλέσουν το χαμόγελο του θεατή, υπήρξαν και αξιόλογες προσπάθειες με εξαιρετικά αποτελέσματα για ποιοτικό θέατρο, όπως οι παραστάσεις της "Καλλιτεχνικής Εταιρείας" του Κυριαζή Χαρατσάρη, η οποία ιδρύθηκε το 1942, και του θεατρικού τμήματος του "Εκπολιτιστικού Ομίλου του Πανεπιστημίου" (ΕΟΠ)..." 
(Απόσπασμα απο το κεφ."Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα- Κατάληψη της Θεσσαλονίκης (9.4.1941)- Κατοχή- Εθνική Αντίσταση" από το βιβλίο μου "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ...εν θερμώ" , τόμ.Β΄σελ.785-787)
 
(Στην εικόνα ο Μάνος Κατράκης, ένας απο τους ηθοποιούς του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της Κατοχής που στεγάστηκε στο Βασιλικό Θέατρο, απέναντι απ΄το Λευκό Πύργο...)