Αρχιτέκτονας-Συγγραφέας

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ο ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ




Σαν σήμερα , στις 30 Ιανουαρίου 1933 , ακριβώς προ 80 ετών , ανήλθε στην εξουσία στη Γερμανία ο Αδόλφος Χίτλερ σε μία περίοδο για την Ευρώπη και τον κόσμο που είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την εποχή μας .
΄Ηταν Δευτέρα , λίγο μετά το μεσημέρι όταν ο Χίτλερ με τους υπουργούς του προσήλθε ενώπιον του 85χρονου προέδρου του Γερμανικού Ράϊχ στρατά...ρχη Πάουλ φον Χίντεμπουργκ για να δώσει τον νενομισμένο όρκο ως επικεφαλής της καγκελαρίας . Εκείνη η ημέρα και εκείνος ο άνθρωπος σημάδεψαν με ανεξίτηλα γράμματα και περιεχόμενο την ανθρώπινη ιστορία με καταστροφές και ερείπια αλλά και εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα …
 
Όταν ανακοινώθηκε ότι ο Χίτλερ κατείχε πλέον τη θέση του καγκελαρίου , εκατομμύρια Γερμανοί σχημάτισαν φάλαγγες και επί ώρες βάδιζαν τραγουδώντας στους δρόμους των γερμανικών πόλεων κρατώντας αναμμένους πυρσούς συνοδευόμενοι από φιλαρμονικές που παιάνιζαν ανάλογα εμβατήρια …
 Ο Χίτλερ δεν κατέλαβε την εξουσία ως δικτάτορας αλλά ως «πρόεδρος» μιας κυβέρνησης συνασπισμού που προέκυψε μέσα από την οικονομική κρίση που μάστιζε τότε τη Γερμανία , στην οποία μάλιστα κυβέρνηση το κόμμα του κρατούσε μόνο τρία από τα ένδεκα υπουργεία. Μάλιστα ήταν φανερή η επιθυμία του να εμφανίζεται ότι επιθυμούσε την εξουσία απολύτως μέσα από νόμιμες διαδικασίες αλλά αυτό το ψεύδος δεν άργησε να αποκαλυφθεί .
Εδώ θα βρείτε και ένα αξιόλογο ιστορικο βιντεο

 
 Από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην καγκελαρία απέδειξε πως δεν είχε καμία διάθεση να τηρήσει τους κανόνες του συμβατικού πολιτικού παιχνιδιού. Το πρώτο βήμα έγινε κιόλας την επόμενη μέρα όταν τα περιβόητα Τάγματα Εφόδου «SA» τις συλλήψεις κομμουνιστών και αντιφρονούντων ενώ με διάταγμα ανέστειλε όλες τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών με πρόσχημα ότι η πυρκαγιά του Ράιχσταγκ , στις 27 Φεβρουαρίου 1933, ήταν το «σύνθημα» των κομμουνιστών για εξέγερση …
 

 Ο Γερμανός συγγραφέας Γιόζεφ Ροτ , που εγκατέλειψε τη χώρα του στις 30 Ιανουαρίου 1933 όταν ο Χίτλερ ορκίστηκε καγκελάριος στη Γερμανία, σε ένα γράμμα του στον Στέφαν Τσβάϊχ ανέφερε χαρακτηριστικά για το γεγονός :
«Καταφέραμε να αφήσουμε να βασιλέψει η βαρβαρότητα. Μην έχετε αυταπάτες. Θα κυβερνήσει η Κόλαση…»
Και δυστυχώς δικαιώθηκε πολύ γρήγορα από τις εξελίξεις …

(Σημ. Σήμερα ζούμε μία παρόμοια περίοδο με την εποχή που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία .Ας έχουμε το νου μας γιατί η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα όπως κάποιοι ισχυρίζονται ,αλλά επαναλαμβάνεται ως …δράμα και καταστροφή ).
Α.Π

Μικρασιατική Καταστροφή -ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ :

ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ :

30.1.1923 :

Στο εθνικό δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής του ΄22 , το οποίο οι ιστορικοί και οι αναλυτές αξιολογούν χωρίς να υπερβάλλουν ότι υπήρξε αντίστοιχο σε σημασία και συνέπειες με την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 , προστέθηκαν στη συνέχεια πολλά δυσάρεστα για να δικαιωθεί απόλυτα η ρήση «Ενός κακού μύρια έπονται»…


Στις 30 Ιανουαρίου 1923 , στα πλαίσια των διαβουλεύσεων για την υπογραφή Συνθήκης στη Λωζάννη μεταξύ της ταπεινωμένης Ελλάδας και της Τουρκίας του Κεμάλ , τέθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας θέμα «ανταλλαγής» πληθυσμών μεταξύ δύο χωρών προκαλώντας γενική κατακραυγή σε ολόκληρο τον κόσμο .

 Και αυτό χωρίς καν να ερωτηθούν ή να εκφράσουν παρόμοια επιθυμία για ξεριζωμό και μετακίνηση οι εκατοντάδες χιλιάδες των προσφύγων κυρίως της ελληνικής πλευράς που ενδόμυχα ήλπιζαν πως η «στοργική» Ευρώπη των Μεγάλων Δυνάμεων και η Κοινωνία των Εθνών θα φρόντιζαν να επανέλθουν ή να παραμείνουν στις προγονικές τους εστίες …

Όμως οι ελπίδες αυτές γρήγορα αποδείχθηκαν φρούδες και μετά από αλλεπάλληλες επαφές και συζητήσεις σε διμερές επίπεδο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας προχώρησε σε στάδιο εφαρμογής η πρόταση του εκπροσώπου της Κοινωνίας των Εθνών δρα Νάνσεν για την ανταλλαγή πέραν των αιχμαλώτων πολέμου και γηγενών πληθυσμών διαφορετικής εθνικότητας . Και η Ελληνική

Αντιπροσωπία με επικεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο , μην έχοντας άλλη λύση , αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να υπογράψει τη Σύμβαση περί υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών αφού η τουρκική αντιπροσωπία με κανένα τρόπο δεν δεχόταν την επαναπατρισμό των Ελλήνων προσφύγων στη Μικρά Ασία.

Σύμφωνα με τη μοναδική αυτή στην παγκόσμια Ιστορία Σύμβαση 1.290.000 ΄Ελληνες εγκατέλειψαν οριστικά τις εστίες τους στη Μικρά Ασία και στον Πόντο και έγιναν πρόσφυγες στην Ελλάδα , ενώ 480.000 συνολικά Τούρκοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Τουρκία …

Ο μεγάλος ΄Ελληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης , ο οποίος έζησε από κοντά το μικρασιατικό δράμα, στο μυθιστόρημά του «Οι αδελφοφάδες» να πως περιγράφει τη δραματική κατάσταση που ακολούθησε την υπογραφή της Συνθήκης Ανταλλαγής πληθυσμών το 1923 στους καταυλισμούς των Ελλήνων προσφύγων και στα ελληνικά χωριά στην ίδια την Τουρκία :
«…΄Ολοι οι ΄Ελληνες στην Ελλάδα , όλοι οι Τούρκοι στην Τουρκία ! … θρήνος σηκώθηκε μέσα στο χωριό… Δύσκολα, δύσκολα πολύ, μαθές, ξεκολνάει η ψυχή από τα γνώριμά της νερά κι από τα χώματα. Μας ξεριζώνουν !.. Ανάθεμα στους αίτιους !...Σήκωσε ο λαός τα χέρια στον ουρανό, σήκωσε βουή μεγάλη…»
Ο προσφυγικός Μικρασιατικός Ελληνισμός κατέφυγε στη «Μητέρα πατρίδα» Ελλάδα όπου , παρόλο ότι η υποδοχή δεν ήταν η πρέπουσα , μπόρεσε και ξεπέρασε τις τεράστιες δυσκολίες και διέπρεψε για να αποτελεί σήμερα ένα εκλεκτό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού στη χώρα .

Όμως οι Μικρασιάτες πρόσφυγες γρήγορα απέρριψαν τον χαρακτηρισμό για τις πατρίδες τους «Χαμένες Πατρίδες». Τις ονόμασαν «Αλησμόνητες Πατρίδες» τις οποίες ουδέποτε πρόκειται να ξεχάσουν και αυτοί και τα παιδιά τους …

 

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Αγ. Πετρούπολη 1905. 200 διαδηλωτές νεκροί



(Απόσπασμα απο το βιβλίο μου "Η Επιστροφη" που κυκλοφορεί  από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ)
 
 
 
Κυριακή 9 Ιανουαρίου του 1905
 Κάπου 140 με 200 χιλιάδες βιομηχανικοί εργάτες της Αγίας Πετρουπολης, ευρισκόμενοι σε έσχατη ένδεια και αδυναμία να επιβιώσουν σε μια εποχή μάλιστα παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, επιχείρησαν από έξι σημεία της πόλης να πραγματοποιήσουν ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας κατευθυνόμενοι στα Χειμερινά Ανάκτορα του τσάρου Νικολάου Β΄. 
 
Bloody Sunday, Russian Revolution, 1905
Πίστευαν πως θα μπορούσαν να παραδώσουν ένα υπόμνημα στον ίδιο τον τσάρο με τα αιτήματά τους για οκτάωρη ημερήσια απασχόληση , για αύξηση των χαμηλών ημερομισθίων τους και για καθιέρωση καθολικής ψήφου όπως πίστευαν πως είχαν το δικαίωμα να απαιτούν (...)

Η φιλειρηνική εκδήλωση των εργατών θεωρήθηκε από τα Ανάκτορα εξέγερση και χτυπήθηκε σκληρά απο το στρατό και την αστυνομία του τσάρου .
 
 ΄Οταν οι διαδηλωτές πλησίασαν στη μεγάλη πλατεία των Χειμερινών Ανακτόρων με τον χαρακτηριστικό οβελίσκο στο κέντρο της, με σκοπό να επιδώσουν το υπόμνημα που είχαν ετοιμάσει , αξιωματικοί του τσάρου έδωσαν εντολή στο στρατό να στρέρψει τα όπλα ενάντια στους άοπλους εργάτες και τα γυναικόπαιδα που τους ακολουθούσαν . Στο μακελειό που ακολούθησε βρήκαν το θάνατο 200 διαδηλωτές και τραυματίστηκαν περίπου 800 από τις σφαίρες της ανακτορικής φρουράς ..."