Αρχιτέκτονας-Συγγραφέας

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΟΥΣΙΔΗ ...


 Κρατάω στα χέρια μου μία επετειακή έκδοση για τον 20ο αιώνα της Θεσσαλονίκης απο την εφημερίδα όπου για χρόνια εργαζόταν ο Δημήτρης Γουσίδης και που εκδόθηκε με δική του προτροπή , συμμετοχή και φροντίδα για την πόλη του την οποία αγάπησε ειλικρινά , δέθηκε μαζί της και δυστυχώς την αποχωρίστηκε σήμερα ακριβώς όταν αρχίζουν οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια απο την Απελευθέρωσή της . 

Στο συλλεκτικό πραγματικά αυτό τεύχος υπάρχουν κείμενα για τη Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου , του Χρήστου Ζαφείρη , του Γιώργου Σκαμπαρδώνη , του Ηλία Κουτσούκου και εμού τα οποία συνοδεύουν μοναδικές φωτογραφίες για τις οποίες -θυμάμαι- πως κίνησε γη και ουρανό να τις βρεί .
 Στις αρχικές σελίδες αυτού του επετειακού Λευκώματος , που αποτελεί ντοκουμέντο στην βιβλιογραφία της πόλης , ο Δημήτρης , με τη γνωστή εκφραστικότητα και λιτότητα των λόγων του , γράφει ένα μικρό δισέλιδο κείμενο για τη Θεσσαλονίκη του 20ου αιώνα με τον χαρακτηριστικό τίτλο :"Πρωταγωνιστές οι άνθρωποι" . ΄Ετσι έβλεπε ο Δημήτρης Γουσίδης την πόλη του Θεσσαλονίκη . 

Μία πόλη με μεγάλη ιστορία και με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους της ... Καλό δρόμο Δημήτρη ...Θα είσαι πάντα στην καρδιά μας ως ένας ντόμπρος άνθρωπος , αγνός , καθαρός και σωστός αγωνιστής για έναν καλύτερο κόσμο και ένας ειλικρινής φίλος ...

30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ



Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ …

(Απόσπασμα από το υπό έκδοση νέο βιβλίο μου : «Από το Μάντζικερτ στο Σαγγάριο – Η Καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού»)
 
(Μετά την απομάκρυνση των Ελληνικών στρατευμάτων από την Σμύρνη στις 27 Αυγούστου 1922 και την είσοδο στην πόλη των Τούρκων «ατάκτων» αρχικά και του τακτικού τουρκικού στρατού υπό τον Τούρκο στρατηγό Νουρεντίν πασά αμέσως στη συνέχεια , ακολουθούν βάρβαρες βιαιότητες από τους Τούρκους κατά των
Ελλήνων και Αρμενίων κατοίκων της πόλης με αποκορύφωμα τον μαρτυρικό θάνατο του εθνομάρτυρα μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσοστόμου .
 Στη συνέχεια οι Τούρκοι προχωρούν στο επόμενο στάδιο του σχεδίου τους που είναι η πυρπόληση και καταστροφή ολόκληρης της πόλης και η εξόντωση του χριστιανικού πληθυσμού της) .
 
«Το σχέδιο της πυρπόλησης τέθηκε σε εφαρμογή με συστηματικό τρόπο το βράδυ της 30ης Αυγούστου 1922 από τη αρμενική συνοικία που συνόρευε με την αγορά της Σμύρνης καθώς και από τις ελληνικές συνοικίες του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Φωτεινής .

 Όπως περιγράφουν αυτόπτες μάρτυρες η πυρκαγιά επεκτάθηκε ραγδαία τις επόμενες ώρες και στις υπόλοιπες ελληνικές συνοικίες καταστρέφοντας τα πάντα . Σύμφωνα με διασταυρωμένες περιγραφές ξένων και Ελλήνων που έζησαν τα γεγονότα , Τούρκοι στρατιώτες μετέφεραν συνεχώς δοχεία με πετρέλαιο και βενζίνη και αφού κατέβρεχαν με αυτά τα κτίρια άναβαν τις φωτιές με εμπρηστικές χειροβομβίδες ενώ οι κάτοικοι έτρεχαν με απόγνωση και πανικό να σωθούν προς την προκυμαία όπου είχαν συγκεντρωθεί και χιλιάδες άλλοι σε αλλόφρονη κατάσταση στην στενή παραλία της πόλης . 
Πολλοί τότε απελπισμένοι , έπεφταν μάλιστα στη θάλασσα για να σωθούν ενώ άλλοι κολυμπώντας προσπαθούσαν να φτάσουν στα πολεμικά σκάφη των τέως «συμμάχων» της Ελλάδας Γαλλίας , Αγγλίας και Ιταλίας για να ζητήσουν άσυλο και προστασία . ΄Οσοι κατόρθωναν όμως να φτάσουν στα σκάφη και σκαρφάλωναν σ΄αυτά για να σωθούν , οι ναύτες τους πετούσαν βίαια ξανά στη θάλασσα...»


Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Σμύρνη 27 Αυγούστου 1927

(Απόσπασμα από το υπό έκδοση νέο μου βιβλίο «Από το Μάντζικερτ στο Σαγγάριο – Η Καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού»)

«Στις 27 Αυγούστου 1922 , ημέρα Σάββατο , και ενώ τη Σμύρνη την έχουν εγκαταλείψει και τα τελευταία ελληνικά στρατεύματα , περίπου 400 άτακτοι Τούρκοι «τσέτες» ιππείς υπό τον Κίορ Μπεχλιβάν εισέρχονται στην πόλη για να τους ακολουθήσει τις εσπερινές ώρες ισχυρή δύναμη τουρκικού πεζικού υπό τον Τούρκο στρατηγό
Νουρεντίν πασά . 

Με την είσοδο των τουρκικών στρατευμάτων στη Σμύρνη άρχισαν αμέσως οι διώξεις και οι βιαιοπραγίες κατά των ανυπεράσπιστων και άοπλων Ελλήνων και Αρμενίων κατοίκων της πόλης .
 Ανάμεσα στους σφαγιασθέντες ήταν και ο εθνομάρτυρας μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος (κατά κόσμον Χρυσόστομος Καλαφάτης , 1867 – 1922) , ο οποίος παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν , αρνήθηκε να εγκαταλείψει προηγουμένως την πόλη και το ποίμνιό του για να βρει φρικτό θάνατο από τον τουρκικό όχλο , στον οποίο τον παρέδωσε ο Νουρεντίν πασάς το βράδυ της 27ης Αυγούστου . 

Προηγουμένως ο ίδιος ο Κεμάλ είχε στείλει μήνυμα στον ηρωϊκό μητροπολίτη με το οποίο τον διαβεβαίωνε να μην ανησυχεί και να μην απομακρυνθεί από την πόλη γιατί … δεν κινδύνευε η ζωή του . 

Η σφαγή των Ελλήνων της Σμύρνης είχε προγραμματιστεί συστηματικά από τον Τούρκο στρατηγό Νουρεντίν πασά ο οποίος ενεργώντας κατ ΄ εντολή του Κεμάλ κοινοποίησε στα τουρκικά στρατεύματα ειδική κατεπείγουσα διαταγή όπου αναφέρονταν τα εξής :
«Συμφώνως προς την έγγραφον εντολήν , την οποίαν έλαβον παρά της κεντρικής Διευθύνσεως , λόγω της εκ των σημερινών παριστάσεων ανάγκης , το Ελληνικόν ΄Εθνος ενδέχεται να δείξει σημεία περισσού φανατισμού .


 Κατ΄ακολουθίαν , ένεκα παραμικράς τάσεως , κάθε στρατιώτης οφείλει να εκτελέση το καθήκον του , της ομαδικής δολοφονίας αυτών των ανθρώπων . Τούτο διατάσσει η πατρίς , όθεν δεν πρέπει να παραμελήσετε να πράξετε το καθήκον σας . Κάθε στρατιώτης είναι υποχρεωμένος να σκοτώση τέσσαρας – πέντε ΄Ελληνες υπέρ του μεγαλείου της πατρίδος μας …»

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Για τον ΛΟΥΚΑ ΒΕΝΕΤΟΥΛΙΑ …


Σαν σήμερα στις 26 Αυγούστου 1984 έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος σύγχρονος Θεσσαλονικιός ζωγράφος Λουκάς Βενετούλιας που με το έργο του έμεινε στη μνήμη του κόσμου ως ο καλλιτέχνης που αγάπησε με πάθος τη Θεσσαλονίκη στο σύνολό της και όχι μόνο τις γνωστές ωραίες όψεις της . ΄Ηταν ο ζωγράφος με την έντονη κοινωνική ματιά με την οποία παρατηρούσε και στη συνέχεια αποτύπωνε με έναν τελείως προσωπικό τρόπο την πόλη και τους ανθρώπους της στα έργα του . Και τα θέματά του δεν ήταν πάντα ευχάριστα ,ούτε σκόπιμα ωραιοποιημένα φτάνοντας σε σημείο να αποτελεί κυρίαρχο θέμα σε κάποιο πίνακά του μία ψυχρή μεσοτοιχία μιας πολυκατοικίας . 
Για το λόγο αυτό η σύζυγός του Δέσποινα Βενετούλια , προλογίζοντας στον κατάλογο μιας αναδρομικής έκθεσης με τα έργα του το 2010 , έγραψε πως   «Τα
έργα του Λουκά Βενετούλια ήταν καθρέφτης της ψυχής , της ψυχοσύνθεσης , της ψυχολογίας και του χαρακτήρα του» τονίζοντας με έμφαση πως πάντα αντιλαμβανόταν απόλυτα το κοινωνικό γίγνεσθαι , ήθελε να αλλάξει τα πράγματα αλλά υπέφερε αφάνταστα που δεν αισθανόταν ικανός να το κάνει …
 
Αν οι τοπικές αρχές ασχολούνταν σοβαρά με τον εορτασμό των 100 χρόνων του Ελεύθερου βίου αυτής της πόλης , σήμερα ημέρα μνήμης του θανάτου του μεγάλου αυτού Θεσσαλονικιού ζωγράφου , αντί μνημοσύνου, θα εγκαινιαζόταν μία αναδρομική έκθεση με το έργο του .
 
  Αλλά όλες αυτές οι ευκαιρίες , η μία μετά την άλλη , περνούν ανεκμετάλλευτες προς μεγάλη μας θλίψη …

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

ΕΝΑ "ΣΥΜΦΩΝΟ" ΤΕΛΕΙΩΣ ...ΑΣΥΜΦΩΝΟ ! ...


Υπήρξαν πολλά διεθνή γεγονότα που προκάλεσαν κατά καιρούς οργή στην παγκόσμια κοινότητα αλλά και πολλά εωτηματικά τα οποία δεν έχουν ακόμα απαντηθεί τελείως . 
Ανάμεσα σ΄αυτά κυριαρχεί η υπογραφή σαν σήμερα στις 23 Αυγούστου 1939 Γερμανο-σοβιετικού Συμφώνου μη επίθεσης στη Μόσχα με τον Ρίμπεντροπ να εκπροσωπεί τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ και τον Μολότοφ
τη Σοβιετική ΄Ενωση του Στάλιν . 
  ΄Ηταν το γεγονός που κυριολεκτικά συντάραξε και προβλημάτισε έντονα τους Αριστερούς και τους Κομμουνιστές σε ολόκληρη την Ευρώπη η οποία ήδη βρισκόταν σε αγωνία απο την προετοιμαζόμενη φανερά πιά γενική επέλαση των γερμανικών στρατευμάτων για την εγκαθίδρυση του Γ΄Γερμανικού Ράιχ στον ευρωπαϊκό χώρο. 
Μία εβδομάδα μετά την υπογραφή του Συμφώνου η ναζιστική Γερμανία επιτέθηκε στην Πολωνία και σε λίγες μέρες ο ρωσικός στρατός εισέβαλε απο ανατολικά και αυτός στην Πολωνία για να μοιραστεί ολόκληρη η χώρα μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας . 
 
΄Ηταν τότε που η σοβιετική εξουσία βρέθηκε κυριολεκτικά μετέωρη και υπόλογη απέναντι στους οπαδούς της που αδυνατούσαν να δικαιολογήσουν τη συμπόρευση της κομμμκουνιστικής Σοβιετικής ΄Ενωσης με τη φασιστική Γερμανία του εθνικοσοσιαλισμού .
 
 Φυσικά και στην Ελλάδα υπήρξε φοβερός αντίκτυπος απο το γεγονός που δίχασε την κρίσιμη εκείνη περίοδο το ΚΚΕ ...

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1941 : ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΣΤΟ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟ …

Η Θεσσαλονίκη αποτέλεσε έναν από τους κύριους στόχους των Γερμανών εισβολέων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 . Απόδειξη αποτελεί ότι εγκατέστησαν αμέσως στην πόλη την Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης και Αιγαίου Πελάγους για να ελέγχουν τα Βαλκάνια , το Αιγαίο Πέλαγος και την Ανατολική Μεσόγειο με διοικητή τον φον Κρέντσκι .
 Για το λόγο αυτό οι κατακτητές φρόντισαν από την πρώτη ώρα να χτυπήσουν σκληρά και να εξαρθρώσουν κάθε εστία αντίστασης στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στη γύρω περιοχή . Παρόλα όμως αυτά στην πόλη εκδηλώθηκαν αμέσως με την εγκατάστασή τους πολλές πράξεις αντίστασης και σαμποτάζ τα οποία οι Γερμανοί κατά κανόνα προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν με την άνανδρη τακτική των αντιποί
νων.
 Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι με διαταγή του Κρέντσκι οργανώθηκε αμέσως το Στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» και το Επταπύργιο που αποτέλεσαν «αποθήκες» Ελλήνων μελλοθανάτων αγωνιστών …
Σαν σήμερα , στις 19 Αυγούστου 1941, εκτελείται από τους Γερμανούς στο Επταπύργιο ο πρώτος ΄Ελληνας αντιστασιακός που εκτελέστηκε στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της Κατοχής . Πρόκειται για τον Γεώργιο Πολυχρονάκη που συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι απέκρυψε δύο Βρετανούς στρατιώτες τους οποίους μάλιστα βοήθησε να αποδράσουν από την Ελλάδα . 
 Την ίδια περίοδο λειτουργούσε στη Θεσσαλονίκη μυστικό δίκτυο που εφοδίαζε με ελληνικές ταυτότητες Βρετανούς στρατιώτες που είχαν αποκοπεί από τις μονάδες τους κατά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα . Επικεφαλείς του δικτύου αυτού ήταν οι αξιωματικοί Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης ανθυπομοίραρχος Ευστάθιος Βαμβέτσος και ο ενωμοτάρχης Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος . 
Το δίκτυό τους όμως εξαρθρώθηκε μετά από προδοσία τον Αύγουστο του 1941 , με αποτέλεσμα οι δύο ΄Ελληνες αξιωματικοί να συλληφθούν από τους Γερμανούς , να καταδικαστούν σε θάνατο και να εκτελεστούν και αυτοί στο Επταπύργιο τον Οκτώβριο του 1941 …

(Σημ. Η σημερινή Γερμανία είναι γνωστό πως δεν αναγνωρίζει καν ότι υπήρξαν εκτελέσεις στην Ελλάδα και ισχυρίζεται ότι οι διαφορές μας έχουν –δήθεν – ρυθμιστεί με κάποιες αόριστες «συνθήκες» που δεν κατονομάζονται . Αλλά και η «φίλη» μας η Βρετανία έχει ξεχάσει και αυτή εκείνα τα γεγονότα και σιωπά για ότι υπέστησαν οι ΄Ελληνες για την σωτηρία των στρατιωτών της . 
Μάλιστα ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον μας απειλεί ότι θα κλείσει τα σύνορα για τους ΄Ελληνες σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη …Είναι απλά οι δύο διαφορετικές όψεις του ιδίου νομίσματος …)

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΗΜΜΑ : ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ή ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ; …


Ο μεγάλος ηγέτης , όταν μάλιστα διαχειρίζεται ύψιστα εθνικά συμφέροντα και θέματα , βρίσκεται πολλές φορές στην πορεία του σε μεγάλη δυσκολία να επιλέξει το «ορθό» και το «συμφέρον» για τη χώρα και τον λαό του . Όταν μάλιστα αυτή η επιλογή θα πρέπει να γίνει μέσα σε ελάχιστο χρόνο γιατί διακυβεύεται η ίδια η τύχη και το μέλλον της χώρας , είναι αντιληπτό τι δυσκολίες και συναισθήματα ο ηγέτης αυτός αναγκάζεται να ξεπεράσει ώστε με ηρεμία , με ψυχραιμία και όχι εν βρασμώ ψυχής να αποφανθεί τελικά κάνοντας την επιλογή του χωρίς μάλιστα καμιά δυνατότητα ανάκλησής της την επόμενη κιόλας ώρα …


Στην κατάσταση αυτή βρέθηκε ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος στους Α΄ Βαλκανικούς Πολέμους όταν ο Ελληνικός στρατός έφτασε στις 13 Οκτωβρίου 1912 νικηφόρα στην Κοζάνη και έπρεπε να επιλέξει : πορεία προς το Μοναστήρι (όπως υποστήριζε ο διάδοχος Κωνσταντίνος) ή πορεία προς Θεσσαλονίκη (όπως υποστήριζε η τότε κυβέρνηση Βενιζέλου) . Προέκυψε τότε μέγα δίλημμα το οποίο έπρεπε να απαντηθεί άμεσα αφού η συμφωνία των Βαλκάνιων συμμάχων χωρών ήταν «ότι καταλαμβάνεται και κατέχεται» .
Ο διάδοχος μάλιστα εμφανίστηκε να αγνοεί προκλητικά και να μην λαμβάνει καν υπόψη του τις εντολές της κυβέρνησης του και ετοιμαζόταν να στραφεί –για άγνωστους λόγους - προς το Μοναστήρι αφήνοντας ουσιαστικά τη Θεσσαλονίκη στα χέρια των Βουλγάρων που κατευθύνονταν προς αυτή ταχέως . Και χρειάστηκε τότε –όπως είναι γνωστό – να παρέμβει δυναμικά αυτοπροσώπως ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος ώστε να επιλεγεί ως «στόχος»η Θεσσαλονίκη η οποία και απελευθερώθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1912 ακριβώς 100 χρόνια από τώρα
Όμως χάθηκε το Μοναστήρι που αποτελούσε μεγάλο ελληνικό κέντρο στη Δυτική Μακεδονία αφού περιήλθε στους Σέρβους παρά τον αγώνα δρόμο που έκανε στρατός μας στη συνέχεια να το προλάβει.

Υπήρχε όμως έκτοτε –και ίσως ακόμα υπάρχει – το ερώτημα αν αυτή ήταν προσωπική ή όχι επιλογή του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου ή του διαδόχου Κωνσταντίνου , ασάφεια που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο για μικροπολιτικούς λόγους στη συνέχεια οι δύο παρατάξεις «Βενιζελικοί» και «Βασιλικοί» και ήταν αυτό που αποτέλεσε ουσιαστικά τη βάση του φοβερού «Διχασμού» που πλήρωσε ακριβά η χώρα .
Σαν σήμερα λοιπόν , στις 12 Αυγούστου 1917 , ο Ελευθέριος Βενιζέλος , μόλις η κυβέρνησή του επέστρεψε από την Θεσσαλονίκη όπου είχε προηγούμενα εγκατασταθεί , σε αγόρευσή του στη Βουλή αιτιολογεί αναλυτικά και με επιχειρήματα ως εθνική ανάγκη την «επιλογή» Απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης αντί του Μοναστηρίου και ως λόγο επίσπευσης της επιχείρησης κατάληψής της την άμεση απειλή των Βουλγάρων για κατάληψη ολόκληρης της Θράκης και της Μακεδονίας …

Φέτος που –υποτίθεται – πως γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την Απελευθέρωση της πόλης , η γνώση αυτού του γεγονότος είναι τελείως απαραίτητη καθώς η Βουλή δικαίωσε πλήρως τον ΄Ελληνα πρωθυπουργό για την επιλογή του …
Φτάνει να τον δικαιώσουμε και μείς 100 χρόνια μετά …

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1951 : ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΠΑΣΑΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ... ΕΔΑ

 

Αν γιορτάζαμε όπως πρέπει τα 100 χρόνια του Ελεύθερου Βίου της Θεσσαλονίκης είναι βέβαιο πως ανάμεσα στα πρόσωπα της σύγχρονης πόλης όπου θα επικεντρωνόταν το ενδιαφέρον μας θα ήταν και ο αγαπημένος Πόντιος "γιατρός των φτωχών" Γιάννης Πασαλίδης (1885-1969) με καταγωγή απο τη Σάντα κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου . Ο Γιάννης Πασαλίδης σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια της Τασκένδης , της Πετρούπολης , της Μόσχας , της Οδησσού και του Βερολίνου και απο τα φοιτητικά του χρόνια είχε έντονη συμμετοχή και δράση ως ηγετικό στέλεχος των φοιτητικών οργανώσεων στις πολιτικές και κοινωνικές ζημώσεις της εποχής του των μεγάλων ανατροπών και επαναστάσεων .

Η παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας συνέβαλε ουσιαστικά στο να ξεπεραστούν πολλές και ποκιίλες δυσκολίες στο μέγα εγχείρημα της ενότητας και συνεργασίας των κομμάτων της Αριστεράς με τις πολλές ομοιότητες αλλά και με τις καίριες και λεπτές ιδιαιτερότητες , παρέχοντας ένα καλό παράδειγμα προς τη σημερινή Αριστερά που σε μιά κρίσιμη εποχή για την Ελλάδα είναι κατακερματισμένη και ουσιαστικά αδύναμη να αναλάβει τον ιστορικό της ρόλο ...

Μετά απο διαβουλεύσεις και ατέρμονες συζητήσεις και προτάσεις επι προτάσεων στον χώρο των Αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα , όπου διαπιστώθηκε το κύρος , η πειθώ και το ρεαλιστικό πνεύμα του Γιάννη Πασαλίδη, ανακοινώνεται σαν σήμερα στις 3 Αυγούστου 1951, σε μιά σκληρή εποχή της μετεμφυλιακής περιόδου στην Ελλάδα ,η ίδρυση της "Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς" (ΕΔΑ) αποτελούμενη απο κόμματα , ομάδες , και πρόσωπα που εργάστηκαν κατά το παρελθόν στο ΕΑΜ και απο παράγοντες που ακολουθούσαν τις γραμμές του ΚΚΕ.

Επρόκειτο για τη δημιουργία ενός κομματικού φορέα , ο οποίος , παρά τις συνεχιζόμερνες διώξεις κατά των Αριστερών και των κομουνιστών, επρόκειτο να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά πράγματα στη χώρα επί μία περίπου εικοσαετία .
Το Πρακτικό ίδρυσης της ΕΔΑ με ημερομηνία 1.8.1951 φέρει τις υπογραφές των : Γιάννη Πασαλίδη (ως εκπροσώπου του "Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος - ΣΚΕ"), του Δημήτρη Μαριόλη (του "Δημοκρατικού Συναγερμού") , του Σταμάτη Χατζήμπεη (των "Αριστερών Φιλελευθέρων") και του Μιχάλη Κύρκου (πατέρα του Λεωνίδα Κύρκου , του "Δημοκρατικού Ριζοσπαστικού Κόμματος").

Πρώτος και μοναδιοκός πρόεδρος της ΕΔΑ , απο τη συγκρότησή της σαν σήμερα το 1951 ως το 1967 που τη διέλυσε η Χούντα των συνταγματαρχών , υπήρξε ένας και μοναδικός και αυτός ήταν ο "Θεσσαλονικιός" γιατρός Γιάννης Πασαλίδης ...

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 : 10οι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ



Την ίδια εποχή που διεξάγονται οι 30οι θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου, διεξήχθηκαν από την ναζιστική Γερμανία και οι 10οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Βερολίνου που εγκαινιάστηκαν σαν σήμερα την 1η Αυγούστου 1936 παρουσία του Χίτλερ και όλης της ναζιστικής ηγεσίας καθώς και πολλών υψηλών προσκεκλημένων μεταξύ των οποίων ο βασιλιάς της Βουλγαρίας Βόρις , ο πρίγκιπας Ουμβέρτος της Ιταλίας και όλα τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής η οποία δεν πολυσκοτίζεται αν το καθεστώς που τελεί τους Αγώνες είναι ναζιστικό , φασιστικό , ολοκληρωτικό κλπ . 
 
Αρκεί να «διασώζεται» το «Αρχαίο Ολυμπιακό πνεύμα» άσχετα αν αναιρείται στην ουσία το νόημα των Αγώνων …
Ενώπιον τότε των επισήμων έγινε η γνωστή παρέλαση των εθνικών Ολυμπιακών ομάδων και
ο τρόπος χαιρετισμού τους με υψωμένη την δεξιά χείρα προς τον Χίτλερ όταν έφταναν στην εξέδρα των επισήμων , αποδείκνυε την τοποθέτηση των χωρών απέναντι στον ναζισμό και καταγραφόταν με προσοχή από το καθεστώς .
 
 ΄Οσες έτσι ομάδες χαιρετούσαν με το ναζιστικό τρόπο χειροκροτούνταν μανιωδώς από τους Γερμανούς , ενώ όσες επέμεναν στο χαιρετισμό «ολυμπιακού τύπου» περνούσαν αδιάφορες από το πλήθος που είχε ασφυκτικά γεμίσει το στάδιο του Βερολίνου . 
 
Πάντως όταν επρόκειτο να εισέλθει στο στάδιο ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος μεταφέροντας την «ιερή φλόγα» από την Αρχαία Ολυμπία για τη λήψη της οποίας ο Γκάιμπελς οργάνωσε μία ολόκληρη επιχείρηση , τοποθετήθηκε «τιμής ένεκεν» προς την Ελλάδα άγημα Ελλήνων ευζώνων με σημαίες και λάβαρα , και ο λαμπαδηδρόμος διήλθε ανάμεσά τους για να ανάψει το βωμό και να αρχίσουν οι αγώνες . Μάλιστα η επίσημη τότε Ελλάδα του Μεταξά , αναγνωρίζοντας τη συμβολή του Αδόλφου Χίτλερ στην …Ειρήνη , προσέφερε δια του διάσημου ΄Ελληνα Ολυμπιονίκη του μαραθωνίου δρόμου των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896 Σπύρου Λούη , ένα κλάδο ελιάς προερχόμενο από το ιερό δάσος της Αρχαίας Ολυμπίας …

«Αρχαίο πνεύμα αθάνατο , αγνέ πατέρα
του ωραίου , του μεγάλου και τ΄ αληθινού
κατέβα , φανερώσου κι΄άστραψε ΄δω πέρα
τη δόξα της δικής σου γης και τ΄ ουρανού»

΄Οσο ισχύουν αυτά τα λόγια του Κωστή Παλαμά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου του 1936 , ισχύουν – όπως προκύπτει -και για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου του 2012 
 
… Ενώ διεξάγονται οι Αγώνες αντί να σταματήσουν οι πόλεμοι , όπως απαιτεί το Ολυμπιακό Πνεύμα , στη Συρία , στο Αβγανιστάν και στο Ιράκ σκοτώνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι ...Είπαμε : Ότι πει η Coca Cola ! …