Αρχιτέκτονας-Συγγραφέας

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1986:Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΗ ΤΖΕΤ-ΟΪΛ, ΣΤΟ ΚΑΛΟΧΩΡΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ…


Μνήμες αγωνίας, πανικού και φόβου φέρνει στους Θεσσαλονικείς η σημερινή ημέρα καθώς σαν σήμερα , στις 24.2.1986, η πόλη και η ευρύτερη περιοχή της βρέθηκαν ξαφνικά και απρόσμενα ενώπιον μιας τεράστιας απειλής, της οποίας οι συνέπειες θα μπορούσε να ήταν ολέθριες καθώς το κακό αποτράπηκε μάλλον τυχαία παρά από ενέργειες και πράξεις των αρχών και των αρμοδίων υπηρεσιών τους…

Σαν σήμερα , στις 24 Φεβρουαρίου 1986 εκδηλώνεται πυρκαγιά στο σταθμό μεταφόρτωσης καυσίμων της ΤΖΕΤ-ΟΪΛ της εταιρείας Μαμιδάκη, που λειτουργούσε σε μικρή απόσταση από κατοικημένες περιοχές μεταξύ Θεσσαλονίκης και Καλοχωρίου , στη δυτική είσοδο της πόλης. Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε στο χώρο των δεξαμενών πετρελαίου από σπινθήρες οξυγονοκόλλησης που χρησιμοποίησαν εργάτες τεχνικού συνεργείου χωρίς να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα στοιχειώδους ασφάλειας και προστασίας όπως επιβάλλεται με αυστηρότητα από τους καθιερωμένους κανονισμούς ασφάλειας σε μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλού κινδύνου.

 Η φωτιά επεκτάθηκε αμέσως και με ταχύτητα στον υπόλοιπο χώρο των εγκαταστάσεων με αποτέλεσμα η Θεσσαλονίκη να ζήσει επτά εφιαλτικές μέρες ωσότου οι πυροσβέστες κατορθώσουν να τη σβήσουν ύστερα από υπεράνθρωπες προσπάθειες και κινδύνους …
Επρόκειτο για το «Ελληνικό Σεβέζο» και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια , από τύχη δεν υπήρξαν οι συνέπειες της περιβαλλοντικής τραγωδίας που συνέβη εκεί το 1976, όταν από διαρροή στην ατμόσφαιρα δηλητηριώδους αερίου διοξίνης η μικρή πόλη της Βόρειας Ιταλίας υπέστη ανυπολόγιστες συνέπειες και καταστροφές.

 Από τις πρώτες ώρες της πυρκαγιάς στο Καλοχώρι της Θεσσαλονίκης,η προσοχή και ο φόβος όλων επικεντρώθηκε στη δεξαμενή υγρής αμμωνίας της βιομηχανίας «Sing» που βρισκόταν σε απόσταση 400 μ. από το σημείο που εκδηλώθηκε η φωτιά. Όμως λόγω του δυνατού αέρα η πυρκαγιά επεκτάθηκε στην κοντινή δεξαμενή Νο 8 που περιείχε 15.000 μ3 αργού πετρελαίου το οποίο ως πλέον εύφλεκτο πολλαπλασίασε τους κινδύνους απρόβλεπτων συνεπειών και εξελίξεων από ώρα σε ώρα προτού καν ληφθούν μέτρα για την απομάκρυνση του πληθυσμού από την ευρύτερη περιοχή . Η φωτιά επεκτάθηκε γρήγορα και στη δεξαμενή Νο 9 , ακολούθως στη δεξαμενή Νο 1 και στη δεξαμενή Νο 3 οπότε άρχισε προσπάθεια να μεταφορτωθεί η αμμωνία αλλά αυτό γινόταν με απελπιστική και εξοργιστική βραδύτητα για να κυριαρχήσει στα συνεργεία κατάσβεσης αγωνία και πανικός που μεταδόθηκε σε ολόκληρη την πόλη …

Η πυρκαγιά συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες για να σβήσει ύστερα από υπεράνθρωπες προσπάθειες τα μεσάνυχτα της 2ας Μαρτίου ύστερα από έναν φοβερό εφιάλτη επτά ημερών αφήνοντας πίσω της , πέρα από τις τεράστιες καταστροφές και πολλά αναπάντητα ερωτήματα για την ύπαρξη μέτρων αποτελεσματικής προστασίας της πόλης και των κατοίκων της σε περίπτωση μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος …


Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

«MEA CULPA» : ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ …


 Χθες βράδυ είχαμε την ευκαιρία στο Μέγαρο Μουσικής , εδώ στη Θεσσαλονίκη, να γνωρίσουμε ένα πραγματικά πρωτοποριακό έργο στον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών που πέρα απ΄όλα τα άλλα μας συγκίνησε βαθύτατα αλλά και μας άλλαξε την εικόνα που πάει να δημιουργηθεί για τον τόπο μας και για τους ανθρώπους του στην κρίσιμη αυτή εποχή που περνάμε:

Μία μικρή ομάδα δημιουργών , με βάση το δραματοποιημένο έργο «MEA CULPA» του νέου συγγραφέα-σκηνοθέτη και ηθοποιού Κωνσταντίνου Ρόδη , με μουσική Μιχάλη Αβραμίδη, παρουσίασε ένα μέρος ενός συνολικού θεατρικού έργου βασισμένο σε αληθινή ιστορία μιας ελληνικής οικογένειας με παιδί με νοητική υστέρηση .

Πέρα όμως από το θεατρικό μέρος του έργου αυτού με το συγκινητικό περιεχόμενο που μας αγγίζει και μας ευαισθητοποιεί όλους, παρουσιάστηκε και το ηχητικό αλλά και το εκδοτικό μέρος του όλου έργου που αποτελεί πρωτοπορία ως συνολική παραγωγή που τιμά τη χώρα μας και ανοίγει νέους δρόμους έκφρασης στο χώρο των Γραμμάτων και Τεχνών .

  Στο δραματοποιημένο μέρος του έργου μετείχαν οι ηθοποιοί ΄Ελενα Αγγελοπούλου , Ιωάννης Κυφωνίδης , Λουκία Φραντζίκου , ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Ρόδης  και ως guest  ο Μιχάλης Αβραμίδης και η Νατάσα Μποζίνη .

 Το βιβλίο εκδόθηκε από το νέο εκδοτικό οίκο «΄Απαρσις» και το συνοδεύει CD με ολόκληρο το δραματοποιημένο έργο το οποίο μπορούμε  να απολαύσουμε όλοι και κυρίως  άτομα με προβλήματα όρασης .
Το ηχητικό μέρος έχει  παραχθεί με εξαιρετική επιμέλεια από το STUDIO AMID και  τον σχεδιασμό με ειδικές προδιαγραφές για πολίτες με αναπηρία έχει κάνει  η Νατάσα Μποζίνη (που είχε και τον συντονισμό της εκδήλωσης) και ανάμεσα στις πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες μας έδινε και πληροφορίες για τις νέες τεχνολογίες που επιτρέπουν στην λογοτεχνία, την ενημέρωση και την εκπαίδευση, να ειναι προσβάσιμη ακόμη και για ανθρώπους με δυσλεξία, μειωμένη η απώλεια όρασης αλλά και πολλούς άλλους.

 Την όλη εκδήλωση ακολούθησαν ομιλίες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως  του εκδότη του οίκου «΄Απαρσις» Γεωργίου Ευσταθίου, της Dr Μαριάνας Χατζητόλιου-Βιλδιρίδη , του εκπροσώπου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων ΑΜΕΑ Θεοδόση Γεωργιάδη ,της ηθοποιού ΄Ελενας Αγγελοπούλου ,του σκηνοθέτη και ηθοποιού Ιωάννη Κυφωνίδη και του συγγραφέα-σκηνοθέτη και ηθοποιού Κωνσταντίνου Ρόδη ενώ η όλη βραδιά έκλεισε με ερωτήσεις , τοποθετήσεις και απαντήσεις στα πολλά και σοβαρά προβλήματα που έχουν σχέση με το θέμα του έργου και την όλη συμπεριφορά μας στα άτομα ΑΜΕΑ …

 Πραγματικά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους δημιουργούς της πρωτοποριακής αυτής παραγωγής που τιμά τη χώρα αλλά και τη Θεσσαλονίκη όπου πρωτοπαρουσιάζεται . Με πολλές ευχές για κάθε επιτυχία που άλλωστε τη δικαιούται …

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

19.2.1878 : ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΝΕΤΑΙ «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ …


 Όπως είναι γνωστό η σουλτανική Τουρκία , ο «Μεγάλος ασθενής» όπως ονομάστηκε , είχε περιέλθει κυριολεκτικά σε κώμα στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά παρόλα αυτά αντιδρούσε σθεναρά στην παραχώρηση θρησκευτικών και πολιτικών δικαιωμάτων στους υπόδουλους ακόμα λαούς των Βαλκανίων. 
Η εμμονή της αυτή υπήρξε και η κύρια αιτία του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877 ο οποίος άρχισε στις 11 Απριλίου 1877 με την προέλαση του ρωσικού στρατού από τη Ρουμανία και το Δούναβη για να καταλήξει νικηφόρα στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου (σημερινό «Γεσίλκιοϊ») λίγο έξω από την Κωνσταντινούπολη . 
 

Στον πόλεμο αυτό οι Ρώσοι είχαν καλέσει προηγούμενα όλα τα βαλκανικά κράτη τα οποία είχαν ανοιχτά θέματα με την Τουρκία , να ταχθούν στο πλευρό τους για μια οριστική αντιμετώπιση του εθνικού τους προβλήματος με την απελευθέρωση των εδαφών όπου ζούσαν ακόμα υπόδουλοι στους Τούρκους λαοί . 

Στην έκκληση αυτή ανταποκρίθηκαν η Ρουμανία , η Σερβία και η Βουλγαρία , όχι όμως και η Ελλάδα παρόλο που είχε άλυτα εθνικά θέματα με τους Τούρκους στη Θεσσαλία , στην ΄Ηπειρο και στη Μακεδονία .
 Αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα, με πρωθυπουργό τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη , υπακούοντας στις εντολές της Αγγλίας να μείνει ουδέτερη στον Ρωτοτουρκικό του 1877 παρά τις πιέσεις των Ελλήνων για ενεργό συμμετοχή στο πλευρό των Ρώσων μαζί με τους άλλους Βαλκάνιους ομόδοξους λαούς. 

Μόνο όταν οι Ρώσοι έφτασαν νικητές έξω από την Κωνσταντινούπολη η Ελλάδα συνειδητοποίησε πως θα βρεθεί στο περιθώριο των εξελίξεων για να υπάρξουν κάποιες σπασμωδικές αντιδράσεις αλλά ήταν πλέον αργά αφού –όπως ήταν επόμενο- η αποχή της δεν προκάλεσε φιλικές διαθέσεις στους Ρώσους και στους συμμάχους τους…
 
Αποτέλεσμα ήταν σαν σήμερα , στις 19 Φεβρουαρίου/3 Μαρτίου 1878, να υπογραφεί στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου της Κωνσταντινούπολης η ομώνυμη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου μεταξύ της νικήτριας Ρωσίας και της ηττημένης Τουρκίας στην οποία συνθήκη η Ελλάδα δεν είχε καμιά συμμετοχή ως ουδέτερη χώρα . 

Αντίθετα από τη Συνθήκη προέκυπτε η Μεγάλη Βουλγαρία με την απόσπαση της Ανατολικής Ρωμυλίας και ολόκληρης σχεδόν της Μακεδονίας και Θράκης η οποία με τον τρόπο αυτό αποκτούσε «διέξοδο» στον Εύξεινο Πόντο και στο Αιγαίο Πέλαγος . Επίσης η Σερβία καθίστατο ανεξάρτητο βασίλειο προσκυρώνοντας την περιοχή της Ναϊσσού και η Ρουμανία ανακηρυσσόταν επίσης ανεξάρτητο βασίλειο προσκυρώνοντας το «Δέλτα» του Δούναβη και τη Δοβρουτσά .
 
΄Ηταν τότε που απογοητευμένοι οι ΄Ελληνες της Μακεδονίας από το «εθνικό κέντρο» της Αθήνας , ξεσηκώθηκαν στη Μακεδονία και αναζήτησαν μόνοι την Ελευθερία τους . Και τον Φεβρουάριο του 1878 ένα στρατιωτικό σώμα με επικεφαλής το λοχαγό Κοσμά Δουμπιώτη (από τη Δουμπιά Χαλκιδικής) θα αποβιβαστεί στο Λιτόχωρο Πιερίας και θα κηρύξει επανάσταση κατά των Τούρκων εγκαθιστώντας μάλιστα και προσωρινή κυβέρνηση στο Λιτόχωρο με πρόεδρο τον Λιτοχωρίτη γιατρό Ευάγγελο Κοροβάγκο …