ΑΧΑΡΙΣΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ...

Με αφορμή το θάνατό τους και διαβάζοντας τα βιογραφικά του Δημήτρη Μυταρά και Γιάννη Κουνέλλη, διακεκριμένος ζωγράφος και ακαδημαϊκός ο πρώτος, πρωτοπόρος εικαστικός δημιουργός με διεθνή προβολή και αναγνώριση ο δεύτερος, διαπιστώσαμε με θλίψη την στάση φορέων Πολιτισμού της χώρας μας απέναντί τους όσο ζούσαν. Τον μεν Μυταρά η Ακαδημία Αθηνών τον διέγραψε επειδή ... έχασε το φως του, τον δε Κουνέλλη η Σχολή Καλών Τεχνών δεν του επέτρεψε ούτε καν την εισαγωγή του στη σχολή ...
Οι δύο όμως αυτές περιπτώσεις δυστυχώς δεν είναι μοναδικές και υπάρχουν πολλές άλλες που οδηγούν στο συμπέρασμα πως η πολιτεία δεν εκδηλώνει το ενδιαφέρον αλλά και τον απαραίτητο σεβασμό και φροντίδα σε καλλιτέχνες που τίμησαν με το έργο τους αυτή τη χώρα. Η περίπτωση τοιυ μεγάλου ζωγράφου Κωνσταντίνου Παρθένη είναι χαρακτηριστική...
Σαν σήμερα λοιπόν το 1967, μετά από καταγγελία στις αρχές του γιού του Παρθένη ότι ο πατέρας του ζεί κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, δικαστική επιτροπή προέβη σε αυτοψία στο σπίτι όπου ζούσε ο υπέργηρος Κωνσταντίνος Παρθένης και διαπίστωσε πως ο μεγάλος ζωγράφος, ο οποίος εμφάνιζε σαφή ίχνη άνοιας, ζούσε σε ένα σπίτι που είχε μεταβληθεί κυριολεκτικά σε τρώγλη...
Οι κρατικές υπηρεσίες, κάτω από τη γενική κατακραυγή που προκλήθηκε από τη δημοσιοποίηση του γεγονότος, επέδειξαν κάποιο ενδιαφέρον γιά τον Παρθένη. ΄Ηταν όμως αργά ... Σε λίγους μήνες, στις 25 Ιουλίου 1967 ο Κωνσταντίνος Παρθένης, ίσως ο σημαντικότερος των Ελλήνων ζωγράφων του 20ου αιώνα, άφησε πικραμένος την τελευταία του πνοή στην Αθήνα ... Η Ελλάδα γιά μιά ακόμα φορά αποδείχθηκε αχάριστη απέναντι σ΄αυτούς που την τίμησαν με το ΈΡΓΟ ΤΟΥς ...