16.2.1968
ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΑΓΚΡΑΤΙΔΗ
Η ΔΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ...
16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1968 , ΟΠΙΣΘΕΝ ΤΟΥ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟΥ …
Στις 16 Φεβρουαρίου 1968 , ένα χρόνο σχεδόν μετά το
χουντικό πραξικόπημα , η πόλη της Θεσσαλονίκης αναστατώνεται όταν οι κάτοικοί της πληροφορούνται την εκτέλεση «όπισθεν του Επταπυργίου» του φερόμενου ως «δράκου του Σέιχ Σου» Αριστείδη Παγκρατίδη . Η Χούντα των συνταγματαρχών , στην επιθυμία της να κάνει επίδειξη «άτεγκτου τιμωρού της παρανομίας» , έστελνε στο απόσπασμα έναν άνθρωπο που δεν του δόθηκε καν η ευκαιρία να υπερασπιστεί την αθωότητά του . Και από την άποψη αυτή ο Παγκρατίδης καταγράφηκε στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων ως ένα από τα θύματα της Χούντας …
Από το 1957 ως το 1963 φόβος και τρόμος επικρατούσε στη Θεσσαλονίκη από τη δράση άγνωστου άνδρα που αποπειράθηκε κατ΄ επανάληψη να βιάσει γυναίκες τις οποίες τραυμάτιζε ή σκότωνε προηγουμένως, αφού χτυπούσε τα θύματά του και τους συνοδούς τους με μια πέτρα στο κεφάλι . Με τη Θεσσαλονίκη ανάσταση από τα αλλεπάλληλα ανάλογα γεγονότα, η ανεύρεση του δράστη (ή των δραστών) αποτέλεσε τότε κύριο και πιεστικό αίτημα των κατοίκων και ο Τύπος πολλές φορές σχολίασε απαξιωτικά την απραγία και ανικανότητα των αστυνομικών αρχών να συλλάβουν το δράστη (ή τους δράστες) επί 6 ολόκληρα χρόνια . Η κριτική αυτή κατά της αστυνομίας κορυφώθηκε μετά τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη από παρακρατικούς του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και τις αποκαλύψεις των θλιβερών πεπραγμένων των αστυνομικών αρχών στην υπόθεση .΄Ηταν η εποχή όπου η Θεσσαλονίκη είχε δυσφημιστεί παγκοσμίως ως η πόλη που δρα το «παρακράτος» και οι διαφόρων ειδών τραμπούκοι και τρομοκράτες . ΄Επρεπε συνεπώς να υπάρξει ένα συνταρακτικό «κατόρθωμα» της αστυνομίας ώστε να αλλάξει η δυσάρεστη αυτή πραγματικότητα όχι μόνο για λόγους ψυχολογίας αλλά και ουσίας αφού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά την υπεράσπιση των υποδίκων πια στελεχών της Αστυνομίας στη Δικαιοσύνη για την υπόθεση Λαμπράκη ως τεκμήριο αθωότητας…
Και αυτό έγινε πράξη στις 7 Δεκεμβρίου 1963 όταν συλλαμβάνεται από την Αστυνομία Θεσσαλονίκης ένας νεαρός άνδρας , ο Αριστείδης Παγκρατίδης , κατηγορούμενος για απόπειρα βιασμού . Οι αστυνομικές αρχές τότε έσπευσαν χωρίς στοιχεία να εμφανίσουν τη σύλληψη ως μέγα «επίτευγμα» ταυτίζοντας τον άνθρωπο αυτό με το «δράκο του Σεϊχ Σου» . Στη διαδικασία όμως που ακολούθησε προέκυψαν πολλά και σημαντικά προβλήματα και ερωτηματικά γύρω από την «Υπόθεση Παγκρατίδη» ενώ διαπιστώθηκε εμφανής συσχετισμός με τα επακόλουθα της δολοφονίας του Λαμπράκη λίγο νωρίτερα .Όμως ακολούθησε μία δίκη- παρωδία και η καταδίκη σε θάνατο του Παγκρατίδη χωρίς ουσιαστικά να επιτραπεί στον κατηγορούμενο η δυνατότητα να υπερασπιστεί την αθωότητά του . Και η «άτεγκτη» Χούντα έσπευσε να εκτελέσει σαν σήμερα το 1968 τη θανατική ποινή…
Το ερώτημα όμως αν ο εκτελεσθείς ήταν όντως ο «δράκος του Σεϊχ Σου» παραμένει ως και σήμερα αναπάντητο στους Θεσσαλονικείς. Ο Αριστείδης Παγκρατίδης όμως εκτελέστηκε στον συνήθη τόπο εκτελέσεων όπισθεν του Επταπυργίου κραυγάζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής του : «Είμαι αθώος !...»
ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΑΓΚΡΑΤΙΔΗ
Η ΔΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ...
16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1968 , ΟΠΙΣΘΕΝ ΤΟΥ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟΥ …
Στις 16 Φεβρουαρίου 1968 , ένα χρόνο σχεδόν μετά το
χουντικό πραξικόπημα , η πόλη της Θεσσαλονίκης αναστατώνεται όταν οι κάτοικοί της πληροφορούνται την εκτέλεση «όπισθεν του Επταπυργίου» του φερόμενου ως «δράκου του Σέιχ Σου» Αριστείδη Παγκρατίδη . Η Χούντα των συνταγματαρχών , στην επιθυμία της να κάνει επίδειξη «άτεγκτου τιμωρού της παρανομίας» , έστελνε στο απόσπασμα έναν άνθρωπο που δεν του δόθηκε καν η ευκαιρία να υπερασπιστεί την αθωότητά του . Και από την άποψη αυτή ο Παγκρατίδης καταγράφηκε στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων ως ένα από τα θύματα της Χούντας …
Από το 1957 ως το 1963 φόβος και τρόμος επικρατούσε στη Θεσσαλονίκη από τη δράση άγνωστου άνδρα που αποπειράθηκε κατ΄ επανάληψη να βιάσει γυναίκες τις οποίες τραυμάτιζε ή σκότωνε προηγουμένως, αφού χτυπούσε τα θύματά του και τους συνοδούς τους με μια πέτρα στο κεφάλι . Με τη Θεσσαλονίκη ανάσταση από τα αλλεπάλληλα ανάλογα γεγονότα, η ανεύρεση του δράστη (ή των δραστών) αποτέλεσε τότε κύριο και πιεστικό αίτημα των κατοίκων και ο Τύπος πολλές φορές σχολίασε απαξιωτικά την απραγία και ανικανότητα των αστυνομικών αρχών να συλλάβουν το δράστη (ή τους δράστες) επί 6 ολόκληρα χρόνια . Η κριτική αυτή κατά της αστυνομίας κορυφώθηκε μετά τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη από παρακρατικούς του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και τις αποκαλύψεις των θλιβερών πεπραγμένων των αστυνομικών αρχών στην υπόθεση .΄Ηταν η εποχή όπου η Θεσσαλονίκη είχε δυσφημιστεί παγκοσμίως ως η πόλη που δρα το «παρακράτος» και οι διαφόρων ειδών τραμπούκοι και τρομοκράτες . ΄Επρεπε συνεπώς να υπάρξει ένα συνταρακτικό «κατόρθωμα» της αστυνομίας ώστε να αλλάξει η δυσάρεστη αυτή πραγματικότητα όχι μόνο για λόγους ψυχολογίας αλλά και ουσίας αφού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά την υπεράσπιση των υποδίκων πια στελεχών της Αστυνομίας στη Δικαιοσύνη για την υπόθεση Λαμπράκη ως τεκμήριο αθωότητας…
Και αυτό έγινε πράξη στις 7 Δεκεμβρίου 1963 όταν συλλαμβάνεται από την Αστυνομία Θεσσαλονίκης ένας νεαρός άνδρας , ο Αριστείδης Παγκρατίδης , κατηγορούμενος για απόπειρα βιασμού . Οι αστυνομικές αρχές τότε έσπευσαν χωρίς στοιχεία να εμφανίσουν τη σύλληψη ως μέγα «επίτευγμα» ταυτίζοντας τον άνθρωπο αυτό με το «δράκο του Σεϊχ Σου» . Στη διαδικασία όμως που ακολούθησε προέκυψαν πολλά και σημαντικά προβλήματα και ερωτηματικά γύρω από την «Υπόθεση Παγκρατίδη» ενώ διαπιστώθηκε εμφανής συσχετισμός με τα επακόλουθα της δολοφονίας του Λαμπράκη λίγο νωρίτερα .Όμως ακολούθησε μία δίκη- παρωδία και η καταδίκη σε θάνατο του Παγκρατίδη χωρίς ουσιαστικά να επιτραπεί στον κατηγορούμενο η δυνατότητα να υπερασπιστεί την αθωότητά του . Και η «άτεγκτη» Χούντα έσπευσε να εκτελέσει σαν σήμερα το 1968 τη θανατική ποινή…
Το ερώτημα όμως αν ο εκτελεσθείς ήταν όντως ο «δράκος του Σεϊχ Σου» παραμένει ως και σήμερα αναπάντητο στους Θεσσαλονικείς. Ο Αριστείδης Παγκρατίδης όμως εκτελέστηκε στον συνήθη τόπο εκτελέσεων όπισθεν του Επταπυργίου κραυγάζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής του : «Είμαι αθώος !...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου