ΛΥΠΑΜΑΙ Σας ανέφερα χθες με ανάρτησή μου τη "σφαγή" (κυριολεκτικά) που γινόταν στη δενδροστοιχία με λεύκες της οδού Γιάννη Αγγέλου στη Θεσσαλονίκη με την ελπίδα ότι κάποιος αρμόδιος θα ευαισθητοποιηθεί και θα σπεύσει να σταματήσει ή να περιορίσει το κακό. Δυστυχώς δεν έγινε τίποτα και τα δένδρα πετσοκόπηκαν τελείως και έμειναν κατά μήκος των πεζοδρομίων της οδού κατακόρυφα κουφάρια κορμών δέντρων χωρίς να υπάρχει ούτε ένα κλαράκι με μερικά φύλλα που να θυμίζουν αυτό που προϋπήρχε. Ο μακαρίτης Μήτσος Στυλιανίδης (διευθυντής Πρασίνου του Δήμου Θεσσαλονίκης) μου έλεγε πως όταν κλαδεύουμε ένα δένδρο αφήνουμε πάντα δυο-τρία κλαδάκια ώστε να διατηρείται η υπόσχεση ότι το δένδρο θα αναστηθεί σύντομα προσφέροντας την πολύτιμη συνεισφορά του στην ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος, συνεισφορά πολύτιμη για τα καυτά καλοκαίρια που ζούμε δυστυχώς τα τελευταία χρόνια με την αλλαγή του κλίματος. Δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε αυτή η πρόνοια και μαζί με τα κλαδιά των δένδρων εξαφανίστηκαν και τα πουλιά της γειτονιάς που δεν έχουν πια που να κουρνιάσουν και να σταθούν στο τσιμεντένιο περιβάλλον του οικισμού μας. Καί όσο και αν αυτό φαίνεται υπερβολικό μία περίεργη σιωπή επικρατεί γύρω μας από σήμερα πρωί ... Δεν θα πω άλλο τίποτα για το θέμα αυτό σήμερα παρά μόνο τη λέξη "ΛΥΠΑΜΑΙ" ! ...