ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩ ΠΟΛΗ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ ? ... Είναι βέβαιο πως αν γνωρίζαμε την ιστορία της πόλης μας θα την προσέχαμε περισσότερο και θα φροντίζαμε για την εικόνα της στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας. Και αυτό γιατί η Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα από τα ελάχιστα δείγματα παγκοσμίως πόλης με διαρκή ιστορία 23 και πλέον αιώνων ... Τώρα που άνοιξε ο καιρός και προσφέρεται ένας περίπατος και μιά μικρή περιήγηση στην ΄Ανω πόλη είναι ευκαιρία να γνωρίσετε έναν μικρό ναϊσκο κάτω από τη Μονή Βλατάδων με μεγάλη ιστορία αλλά και με ένα ψηφιδωτό που αν υπήρχε σε άλλες χώρες θα οργάνωναν ειδικές και συνεχείς επισκέψεις για την γνωριμία του. Πρόκειται για το ναό του Οσίου Δαβίδ και το μοναδικό ψηφιδωτό του ... Δύο λόγια για το μνημείο και γιά τον ΄Οσιο Δαβίδ για τον οποίο ελάχιστοι γνωρίζουν τι υπήρξε και τι προσέφερε σ΄αυτή την πόλη της οποίας η Ιστορία είναι όντως συγκλονιστική ... Ο ναός αυτός στην ΄Ανω πόλη ανάγεται στα τέλη του 5ου ή στις αρχές του 6ου αιώνα και οι αρχαιολόγοι εκτιμούν πως ήταν καθολικό μικρού μοναστηριού με το όνομα «Μονή του Λατόμου» (πιθανά από τα λατομεία που υπήρχαν εκεί στα χρόνια του αυτοκράτορα Γαλερίου). Αργότερα , τον 9ο αιώνα, αναφέρεται ως καθολικό μοναστηριού αφιερωμένου στον «Χριστόν, Θεόν και Σωτήρα», όπου μαθήτευσε και ο μέγας Σικελός υμνογράφος Ιωσήφ. Το όνομα «΄Οσιος Δαβίδ» δόθηκε στα νεότερα χρόνια, μετά το 1921, όταν ο αείμνηστος καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ανδρέας Ξυγγόπουλος ανακάλυψε τυχαία στην κόγχη του ιερού το μοναδικό σε όλο τον κόσμο ψηφιδωτό που παριστάνει τον Χριστό «αγένειο» κατά τα αρχαιοελληνικά πρότυπα. Τότε αποφασίστηκε να τιμηθεί ο μοναχός Δαβίδ για την άγνωστη προσφορά του στην πόλη της Θεσσαλονίκης… Και όντως ο ΄Οσιος Δαβίδ υπήρξε σεβάσμια για την πόλη φυσιογνωμία που έζησε τον 6ο αιώνα και μόνασε έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης όπου υπήρχαν τότε ασκηταριά και ερημητήρια. Όταν όμως, επί Ιουστινιανού, τέθηκε θέμα επιλογής της έδρας του ΄Υπαρχου του Ιλλυρικού ανάμεσα στο Σίρμιο και τη Θεσσαλονίκη (που περιλάμβανε ολόκληρη τη Βαλκανική ως την Κρήτη), οι Θεσσαλονικείς τον επέλεξαν ως εκπρόσωπό τους . Και ο ΄Οσιος Δαβίδ, που ήταν σοφός και πολύ μορφωμένος άνθρωπος, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη το 536 και κατόρθωσε με τους εμπνευσμένους λόγους του και τα ατράνταχτα επιχειρήματά του να ονομαστεί η Θεσσαλονίκη « ΄Εδρα του Ιλλυρικού» και να εξελιχθεί στην πορεία σε «Συμβασιλεύουσα» του Βυζαντίου… Αυτούς τους ανθρώπους θα πρέπει να τους κρατήσουμε ζώντες στη μνήμη μας . Δεν είχαμε άλλωστε (και δεν έχουμε και στα χρόνια μας…) πολλούς από δαύτους που να δίνουν αγώνες γι΄αυτή την πόλη … (Στην εικόνα το μοναδικό παλαιοχριστιανικό ψηφιδωτό που παριστάνει τον Χριστο "αγένειο" (χωρίς γένια) που ανάγεται χρονικά στον 5ο ή αρχές του 6ου αιώνα)