" Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ" Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, όπως και να΄χουν τα πράγματα το βράδυ παραμονή Χριστουγέννων παίρνω ένα βιβλίο με διηγήματα του Παπαδιαμάντη που αγόρασα εδώ και πολλά χρόνια και διαβάζω 2-3 από αυτά, όπως κάνω την ώρα αυτή Και άσχετα αν τα διάβασα πολλές φορές στο παρελθόν έχω την αίσθηση ότι τα διαβάζω γιά πρώτη φορά απολαμβάνοντας τη λακωνική αλλά πλούσια σε νοήματα και εικόνες ιδιαίτερη γραφή του Παπαδιαμάντη και αυτό με βοηθάει να αισθανθώ το πνεύμα της ημέρας που η πραγματικότητα που ζούμε πάει να το εξαφανίσει. Σας στέλνω ένα μικρό απόσπασμα από το γνωστό χριστουγεννιάτικο διήγημα "Η Σταχομαζώχτρα" που διάβασα ξανά προ ολίγου μαζί με τις ευχές μου να περάσετε καλά τις γιορτινές αυτές μέρες παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας .. «.. Η ταλαίπωρος γραία έστρωσε δια τα δύο ορφανά , ίνα κοιμηθώσιν, ανεκλίθη και αυτή πλησίον των, τοις είπε να φυσήσουν υποκάτωθεν του σκεπάσματός των διά να ζεσταθούν , τοις υπεσχέθη ψευδομένη , αλλ΄ελπίζουσα να επαλληθεύση , ότι αύριον ο Χριστός θα φέρη ξύλα και ψωμί και μίαν χύτραν κοχλάζουσαν επί του πυρός , και έμεινε άυπνος πέραν του μεσονυκτίου, αναλογιζομένη την πικράν τύχην της. Το πρωί μετά την λειτουργίαν (ήτο η παραμονή των Χριστουγέννων) ο παπα – Δημήτρης, ο ενορίτης της, επαρουσιάσθη αίφνης εις την θύραν του πενιχρού οικίσκου. --Καλώς τα ΄δέχθης, της είπε μειδιών --΄Ελαβα ένα γράμμα διά σε, Αχτίτσα, προσέθηκεν ο γέρων ιερεύ, τινάσσων την χιόνα από το ράσον και το σάλι του. --Ορίστε, δέσποτα! Και μακάριέχω τη φωτιά, εψιθύρισε προς εαυτή, ή το γλυκό και το ρακί να τον φιλέψω ; Ο ιερευς ανέβη την τετράβαθμον κλίματα και ελθών εκάθισεν επί του σκαμνίου . Ηρεύνησε δε είς τον κόλπον του και εξήγαγε μέγαν φάκελον με πολλάς και ποικίλας σφραγίδας και γραμματόσημα….’’ (Απόσπασμα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Η Σταχομαζώχτρα») (24.12.2020)