ΜΙΑ ΑΔΙΚΗ ΔΙΚΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ… Η υπόθεση που έρχεται σήμερα στη μνήμη μας είναι η άδικη δίκη και καταδίκη ενός αθώου ανθρώπου, του δημοσιογράφου Γρηγόρη Στακτόπουλου, που τον ενέπλεξαν σκοπίμως και μεθοδικά οι ελληνικές αρχές ασφαλείας στη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ που συντάραξε το 1948 όχι μόνο τη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Και σαν σήμερα στις 22 Απριλίου 1949 βγήκε από το Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης η απόφαση με την οποία ο Στακτόπουλος κρίνονταν «ένοχος» χωρίς η απόφαση αυτή να τεκμηριώνεται όπως αρμόζει σε ένα θέμα τέτοιας σημασίας που εξέθεσε τη χώρα μας διεθνώς. Το ιστορικό έχει ως εξής: Στις 12 Απριλίου 1949 στο Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης, πέντε μήνες πριν τελειώσει ο Εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα , με έντονη παρουσία ξένων παρατηρητών και δημοσιογράφων, αρχίζει μία δίκη που έκανε αρνητικά γνωστή τη Θεσσαλονίκη σ΄ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Επρόκειτο για τη δίκη για τη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το πτώμα του οποίου βρέθηκε να επιπλέει με μία σφαίρα στο κεφάλι στα θαλάσσια νερά σε μικρή απόσταση από το Λευκό Πύργο στις 16 Μαϊου 1948 . Ο Πολκ, ανταποκριτής του μεγάλου αμερικανικού ραδιοφωνικού δικτύου CBS είχε έλθει στη Θεσσαλονίκη προκειμένου από ΄δω να προωθηθεί μυστικά στα βουνά για να πάρει συνέντευξη από τον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκο Βαφειάδη και να μεταφέρει τις θέσεις του στις ΗΠΑ και μάλιστα με αποκλειστικό τρόπο εξασφαλίζοντας μία παγκόσμια δημοσιογραφική επιτυχία… Και καθώς δεν αποκαλύφθηκε από ποιους και γιατί δολοφονήθηκε ο Αμερικανός δημοσιογράφος το γεγονός συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο προκαλώντας οργή στις ΗΠΑ οι οποίες απαίτησαν να βρεθεί άμεσα ο δολοφόνος (ή οι δολοφόνοι) του Πολκ διαφορετικά κινδύνευε να μη συνεχιστεί η αμερικανική στρατιωτική και οικονομική «βοήθεια» προς την Ελλάδα… Κατά την επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη ο δημοσιογράφος Τζορτζ Πολκ είχε διάφορες συναντήσεις με προξένους των ΗΠΑ και της Αγγλίας καθώς και με διάφορα πρόσωπα μεταξύ των οποίων και με Αμερικανούς και ΄Αγγλους αξιωματούχους και πράκτορες χωρίς να προκύψει ποτέ τι ειπώθηκε και τι πιέσεις δέχθηκε για την πραγματοποίηση ή μη της επικίνδυνης αποστολής του την οποία δεν έβλεπαν και πολύ ευχάριστα οι Αμερικάνοι και οι ΄Αγγλοι… Όπως ήταν επόμενο αμέσως μετά την ανεύρεση του πτώματος επελήφθη του θέματος η Ελληνική κυβέρνηση και δόθηκε εντολή στην Αστυνομία Θεσσαλονίκης η οποία δια της Γενικής Ασφάλειας με υποδιοικητή τον αμφιλεγόμενο ταγματάρχη Νικόλαο Μουσχουντή άρχισε άμεσα έρευνες στο σκοτάδι χωρίς να μπορέσει να βρει τους δράστες του εγκλήματος ούτε να ανακαλύψει τους λόγους της δολοφονίας. Επειδή όμως έπρεπε να… αποκαλυφθούν οι δολοφόνοι ακόμα και αν ήταν … άγνωστοι , η Αστυνομία ανέλαβε να χαλκεύσει ένα κατηγορητήριο χωρίς καμιά τεκμηρίωση χαρακτηρίζοντας ενόχους τρία πρόσωπα : ως «φυσικούς» αυτουργούς τα στελέχη του ΚΚΕ Αδάμ Μουζενίδη και Βαγγέλη Βασβανά και ως «ηθικό» αυτουργό τον δημοσιογράφο της «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ» Γρηγόρη Στακτόπουλο, με την ελπίδα ότι θα κλείσει το θέμα προφανώς με την εκτέλεσή τους… Όμως όπως προέκυψε ο μεν Μουζενίδης είχε σκοτωθεί 15 ημέρες προ της δολοφονίας του Πολκ ο δε Βασβανάς βρισκόταν αποδεδειγμένα εκείνο το διάστημα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. ΄Οσο για τον Γρηγόρη Στακτόπουλο ούτε που γνώριζε τίποτα για την υπόθεση… ΄Ετσι ο άτυχος δημοσιογράφος ετών τότε 38, γνωστός στον δημοσιογραφικό κόσμο της Θεσσαλονίκης για το ήθος και την άψογη συμπεριφορά του, οδηγήθηκε στα μπουντρούμια της ασφάλειας όπου αφού βασανίστηκε απάνθρωπα για πολλές μέρες χωρίς να προκύψει τίποτα το επιβαρυντικό σε βάρος του ημιθανής πιά «ομολόγησε» πως συνέργησε μαζί με τα δύο στελέχη του ΚΚΕ Μουζενίδη και Βασβανά στην εκτέλεση του Πολκ … Τελικά από το Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο ο (ήδη αποθανών) Μουζενίδης και ο Βασβανάς και σε ισόβια ο Γρηγόρης Στακτόπουλος που υπήρξε και το μεγάλο θύμα αυτής της πρωτοφανούς σκευωρίας που αποτέλεσε ένα μεγάλο μυστήριο για τη συνέχεια … (Σημ. Ο Γρηγόρης Στακτόπουλος οδηγήθηκε στις φυλακές και από εκεί ξεκίνησε έναν δικαστικό αγώνα 40 ετών για την αθώωσή του χωρίς όμως κανένα θετικό αποτέλεσμα. ΄Όταν το 1960 αποφυλακίστηκε συνέχισε τον ίδιο αγώνα αλλά παντού συναντούσε κλειστές ερμητικά πόρτες για να πεθάνει τελικά το 1998 χωρίς να κατορθώσει έστω στο τέλος της ζωής του να δικαιωθεί. Στη συνέχεια έγιναν προσφυγές από τη σύζυγό του για αναψηλάφηση της δίκης αλλά η Ελληνική Δικαιοσύνη δυστυχώς δεν θέλησε ποτέ ως τώρα να δεί κατάματα τη μεγάλη αδικία της άδικης δίκης του Στακτόπουλου στη Θεσσαλονίκη του Εμφυλίου)