9.5.1936 Ο ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟΣ ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Μεγάλη η σημερινή ημέρα όχι μόνο γιά τη Θεσσαλονίκη αλλά γιά ολόκληρη την Ελλάδα καθώς είναι συνδεδεμένη με τους αγώνες και θυσίες της εργατιάς για την ικανοποίηση βασικών, άμεσων και πιεστικών αιτημάτων της που αποτελούσαν και αιτήματα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη που αποτελούσε μεγάλη εργατούπολη και είναι αναγκαίο να δούμε πως ξεκίνησε αυτός ο αγώνας γιά να καταλήξει στην 9η Μαίου 1936 που αποτελεί και το αποκορύφωμα του αγώνα και της μεγάλης θυσίας της εργατιάς... 01.05.1936 Μάης του ΄36 της Θεσσαλονίκης. Μεγάλες κινητοποιήσεις καπνεργατών ξεκινούν στη Θεσσαλονίκη στις 29 Απριλίου 1936 από την Πανελλήνια Καπνεργατική Ομοσπονδία για την ικανοποίηση άμεσων και πιεστικών αιτημάτων του κλάδου τους με 12.000 περίπου εργαζόμενους να κατέρχονται σε απεργία διαρκείας. Συγχρόνως οι εργοδότες τους, καπνέμποροι και καπνοβιομήχανοι, αντιδρώντας στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, κλείνουν τα καταστήματα και τις εγκαταστάσεις τους κηρύσσοντας ανταπεργία (lochout). Η απεργία των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης επεκτείνεται όμως και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, στην Καβάλα, στην Ξάνθη, στη Δράμα, στις Σέρρες, στο Βόλο κ.α. με την ίδια επιτυχία για να φτάσουν στις 2 Μαϊου 1936 οι απεργοί καπνεργάτες σε όλη τη χώρα τις 40.000- 50.000 προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στην κυβέρνηση Μεταξά. Στις 6 Μαϊου ο Μεταξάς περνά από τη Θεσσαλονίκη κατευθυνόμενος στο Βελιγράδι για να λάβει μέρος στη Διάσκεψη για το Βαλκανικό Σύμφωνο και ενημερώνεται σχετικά δίδοντας οδηγίες στον Γενικό Διοικητή Μακεδονίας αντιστράτηγο ε.α. Κ. Πάλλη να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στους απεργούς 09.05.1936 Αιματηρά γεγονότα της Θεσσαλονίκης. Την 8η Μαϊου και ενώ οι Εργατικές Ομοσπονδίες προσπαθούν με διαβήματα να επιλύσουν τα προβλήματα των απεργών της Θεσσαλονίκης, η σκληρότητα και η ακαμψία του διοικητή της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης συνταγματάρχη Γ. Ντάκου οδηγούν τα πράγματα σε πλήρη ρήξη για να ακολουθήσουν συμπλοκές απεργών διαδηλωτών και χωροφυλάκων οι οποίοι έκαναν και χρήση των όπλων τους . Την επομένη ημέρα, Σάββατο 9 Μαϊου 1936, η Θεσσαλονίκη βιώνει εικόνες βίας και αναταραχής με τα καταστήματα κλειστά και τις καμπάνες των εκκλησιών να ηχούν πένθιμα. Ακολουθεί επίθεση των χωροφυλάκων (πεζών και εφίππων) κατά των απεργών διαδηλωτών στην Εγνατία οδό ενώ αυτοί κατευθύνονταν διαμαρτυρόμενοι προς το Διοικητήριο με πρώτο θύμα τον 27χρονο αυτοκινητιστή από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης Τάσο Τούση. Τελικό αποτέλεσμα των συμπλοκών απεργών διαδηλωτών και χωροφυλάκων ήταν 12 πολίτες νεκροί, 32 βαριά τραυματισμένοι και πάνω από 200 ελαφρότερα όλοι τους διαδηλωτές. Η κηδεία των θυμάτων έγινε την επομένη ημέρα στη Θεσσαλονίκη, Κυριακή 10 Μαϊου 1936, σε βαριά πένθιμη ατμόσφαιρα με τη συμμετοχή χιλιάδων απεργών αλλά και απλών Θεσσαλονικέων που όλες τις μέρες των συγκρούσεων τάχθηκαν με το μέρος των καπνεργατών. Ο Μεταξάς σε γραπτή αναφορά του προς το βασιλιά Γεώργιο Β’ χαρακτήρισε τα γεγονότα του Μάη του ΄36 της Θεσσαλονίκης ως «… γενική δοκιμή κομμουνιστικής επαναστάσεως» και όλη την υπόθεση «επικίνδυνη και έκρυθμη» για να ανοίξει ο δρόμος για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 από τον ίδιο... (Στην εικόνα η έφιππος χωροφυλακή εφορμά κατά των άοπλων απεργών με τις σπάθες...)