Η ΓΙΑΝΝΑ ΚΑΙ Η «ΕΠΙΤΡΟΠΗ» ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΘΑ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΩΣ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 … ΤΟΣΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ? … Η είδηση προκάλεσε δικαιολογημένα οργή πρώτα απ΄όλους στους απανταχού Σουλιώτες που διατηρούν με ευλάβεια τις εθνικές παραδόσεις τους με τις οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η ιστορία, τα κατορθώματα αλλά και οι θυσίες των προγόνων τους για την Ελευθερία και Ανεξαρτησία της Ελλάδας μαχόμενοι τόσο κατά των Τούρκων τυράννων αλλά και των Αλβανών και Τουρκαλβανών συνεργατών τους του Αλή πασά που διόρισαν οι Τούρκοι να διοικεί την ΄Ηπειρο και μέρος της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας λίγο προτού ξεκινήσει ο μεγάλος ξεσηκωμός του λαού μας το 1821. Παρόλα αυτά η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου- Δασκαλάκη και η «Επιτροπή» γιορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 με το Δήμο Ιωαννίνων και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, ετοιμάζουν σύμφωνα με πληροφορίες να τιμήσουν ως «ήρωα» της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 τον Αλβανό φιλόδοξο, δόλιο, αδίστακτο και ανθλελληνα Αλή πασά Τεπελενλή ως «ήρωα» προτού μάλιστα τιμηθεί ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Μάρκος Μπότσαρης αλλά και αυτός ο Ιωάννης Καποδίστριας ο πρώτος κυβερνήτης της σύγχρονης Ελλάδας … Ας δούμε όμως σε συντομία ποιός ήταν ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων και κατά πόσο βοήθησε τον λαό μας στον αγώνα του … (Σημ. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μεγάλο αλλά είναι απολύτως αναγκαίο να ξέρουμε ποια είναι η αλήθεια γύρω από την υπόθεση αυτή που δικαιολογημένα προκάλεσε την οργή όλων των Ελλήνων) Το 1786, καθώς οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους προς βορρά απ΄όπου αισθάνονται ότι απειλούνται, διορίζουν τον φιλόδοξο Αλβανό μπέη του Τεπελενίου Αλή, διοικητή (mutassarrif) των Τρικάλων.Πρόκειται για τον αμέσως στη συνέχεια Αλή πασά των Ιωαννίνων στον οποίο αφήνουν «εν λευκώ» να δρα στο πασαλίκι των Τρικάλων με δικαιώματα εποπτείας και στη Ρούμελη. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στον Αλή να εκστρατεύσει τρείς φορές κατά των Σουλιωτών που είχαν κατακτήσει ένα είδος αυτονομίας στην απρόσιτη περιοχή τους . Και ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων με 10.000 άνδρες εκστρατεύει κατά των Σουλιωτών για να ακολουθήσουν επί 4 μήνες σκληρές αναμετρήσεις κατά τις οποίες οι Σουλιώτες προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στους αντιπάλους τους για να αναγκάσουν τον Αλή πασά να υπογράψει συνθήκη με ταπεινωτικούς γι΄αυτόν όρους. Όταν όμως το 1792 τερματίστηκε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος, οι Τούρκοι διά του Αλή πασά των Ιωαννίνων στρέφονται και πάλι κατά των ανυπότακτων Σουλιωτών πραγματοποιώντας εκστρατεία εναντίον τους με 10.000 άνδρες . Ακολούθησε σκληρή μάχη στο χωριό Κιάφα με επικεφαλής των Αλβανών τον γιό του Αλή πασά Μουχτάρ πασά αναγκάζοντας τους Σουλιώτες σε υποχώρηση στα ορεινά χωρίς όμως να σταματήσουν να πολεμούν. Επικεφαλής των Σουλιωτών ήταν ο Λάμπρος Τζαβέλας μαζί με τον Γεώργιο Μπότσαρη που ανάγκασαν τελικά τον Μουχτάρ να υποχωρήσει άπραγος στα Ιωάννινα και να τερματιστούν οι εχθροπραξίες μεταξύ τους για ένα μεγάλο διάστημα. Το μίσος των Αλβανών κατά των Ελλήνων όμως δεν κοπάζει και αμέσως στη συνέχεια χιλιάδες Τουρκαλβανοί του Αλή πασά με αρχηγό τον Ομέρ Βρυώνη επιτίθενται κατά των Σουλιωτών που είχαν οχυρωθεί στην Κιάφα στο Σούλι Θεσπρωτίας για να ακολουθήσει σκληρή και αμφίρροπη μάχη. Τελικά οι Σουλιώτες, με την βοήθεια των γυναικών τους, τρέπουν σε φυγή τους Τουρκαλβανούς. ΄Όμως ο Λάμπρος Τζαβέλλας (αρχηγός της της φάρας (πατριάς) των Τζαβελαίων) και άλλοι 16 Σουλιώτες σκοτώνονται στη μάχη. Λίγα χρόνια αργότερα στις 22.10.1798 θα ακολουθήσει μία άλλη επιχείρηση του Αλή πασά κατά της Νικόπολης όπου διεξήχθη και πάλι σκληρή αλλά άνιση μάχη για τους ΄Ελληνες. Μετά από τη σκληρη και πολύνεκρη μάχη ο Αλή πασάς και ο γιός του Μουχτάρ με ισχυρές δυνάμεις Αλβανών θα καταλάβουν την Πρέβεζα την οποία υπερασπίζονταν η Γαλλική φρουρά υπό τον Γάλλο στρατηγό Λα Σαλσέτ (La Salchette), Πρεβεζάνοι πολιτοφύλακες και ο οπλαρχηγός Ζαχαράκης με 70 μαχητές που είχαν οχυρωθεί στην αρχαία Νικόπολη. Ακολούθησαν άγριες σφαγές Γάλλων πολεμιστών και κατοίκων της Πρέβεζας και επί διήμερο λεηλασία των κατοικιών από Αλβανούς ενόπλους. Μετά τη νίκη του ο Αλή πασάς έστειλε «πεσκέσι» στο σουλτάνο τέσσερα τσουβάλια με κεφάλια Ελλήνων και Γάλλων αγωνιστών… Παρά τις επιτυχίες του Αλή το Σούλι συνέχιζε να αποτελεί απόρθητο στόχο για τους Αλβανούς για να ακολουθήσει νέα πολιορκία του Σουλίου αφού επί 8 χρόνια (από το 1792) ο Αλή πασάς δεν ενόχλησε τους Σουλιώτες. Το 1800 αφού ο Αλή πασάς κυρίευσε την Πρέβεζα επιτίθεται εναντίον των Σουλιωτών με 10.000 στρατό αποκλείοντας με φρούρια τα περάσματα και πολιορκώντας ολόκληρη την περιοχή για να προκύψει πρόβλημα τροφίμων και πυρομαχικών στους πολιορκημένους Σουλιώτες. Οι Σουλιώτες θα αντισταθούν και πάλι σθεναρά επί τρία ολόκληρα χρόνια με επικεφαλής τον Φώτο Τζαβέλα αλλά οι Αλβανοί με προδοσία του Πήλιου Γούση θα κατορθώσουν να εισέλθουν στο Σούλι αναγκάζοντας τους υπερασπιστές του να αποσυρθούν το 1803 στην οχυρωμένη κορυφή Κούγκι όπου δόθηκε σκληρή και άνιση μάχη στις 12.12.1803 με τον ιερομόναχο Σαμουήλ μαζί με πέντε Σουλιώτες, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων, να βάζει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη όπου είχαν καταφύγει και να ανατινάσσονται στον αέρα μαζί με πολλούς Τούρκους που τους πολιορκούσαν για να τους συλλάβουν. Οι υπόλοιποι Σουλιώτες πιεζόμενοι από έλλειψη νερού και τροφίμων, δέχτηκαν την πρόταση του Βελή (γιού του Αλή πασά) να αποχωρήσουν παίρνοντας τα όπλα τους. Κατά την αποχώρησή τους όμως ο δόλιος Βελής, με πρόσχημα την ανατίναξη του Κιουγκιού από το Σαμουήλ, επιτέθηκε με ισχυρές δυνάμεις εναντίον τους. Ένα σώμα Σουλιωτών υπό τον Φώτο Τζαβέλα διασώθηκε και κατέφυγε στη Πάργα και απ΄εκεί στην Κέρκυρα. Το άλλο σώμα υπό τον Κουτσονίκα, αποδεκατίστηκε κυριολεκτικά στο Ζάλογγο όπου συνέβη και το περιστατικό με τις γυναίκες που έπεσαν στον Αχέροντα . Στις 18.12.1803 είκοσι δύο Σουλιώτισσες (ίσως και 57) για να μην συλληφθούν από τους Τουρκαλβανούς, καταφεύγουν με τα παιδιά τους στο βράχο του Ζαλόγγου κοντά στην Πρέβεζα όπου αρχίζοντας να τραγουδούν και να χορεύουν πέφτουν από τον γκρεμό στον ποταμό Αχέροντα όπου πρώτα είχαν ρίξει τα παιδιά τους , προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση. Το Ζάλογγο για τους αγωνιζόμενους ΄Ελληνες έγινε έκτοτε σύμβολο ηρωϊσμού και αυτοθυσίας. Για το γεγονός έγραψε ο Πρώσος διπλωμάτης και περιηγητής Γιάκοπ Μπαρτόλντι (1779 - 1825) ενώ ο ΄Ελληνας αγωνιστής και απομνημονιογράφος του ΄21 Χριστόφορος Περραιβός (1773 - 1863) περιλαμβάνει το γεγονός στην «Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας» (1815. Όμως δεν τελειώνουν εδώ οι αγώνες των Σουλιωτών. Στις 21.04.1804 δύναμη 3.000 ενόπλων Τουρκαλβανών με άλλους 1.200 εφεδρικούς Αλβανούς, αφού εξουδετερώνουν τις φρουρές των Σουλιωτών και μετά από άνιση μάχη καταλαμβάνουν τη Μονή Σέλτσου για να ακολουθήσει σφαγή και αιχμαλωσία πολλών Σουλιωτών γεγονός που ονομάστηκε ο «χαλασμός των Μποτσαραίων». Η γυναίκα του Νότη Μπότσαρη Χριστίνα και τα παιδιά του Κίτσου Μπότσαρη Κώστας, Δέσποινα και Αγγελική μαζί με άλλα γυναικόπαιδα, για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού, γκρεμίζονται σε βάραθρο 300 μέτρων στον Ασπροπόταμο. Aφού αντιμετώπισε τους Σουλιώτες ο Αλή πασάς το 1807 θα προσπαθήσει να καταπνίξει την επανάσταση που εκδηλώθηκε στη Θεσσαλία χρησιμοποιώντας στίφη Αλβανών που ξεχύνονται στην περιοχή και δρουν με βάρβαρο τρόπο κατά των ελληνικών πληθυσμών. Ο Παπα-Θύμιος Βλαχάβας, ο Γιάννης Σταθάς,ο Νικοτσάρας και άλλοι αρματολοί ανθίστανται σθεναρά και μεταφέρουν τον πόλεμο στο ΄Αγιον ΄Ορος και στις Βόρειες Σποράδες όπου ανέπτυξαν κουρσάρικη δράση δημιουργώντας στη Σκιάθο καταδρομικό στόλο από 70 πλοιάρια με τον οποίο ελέγχουν τα παράλια από τον Στρυμωνικό Κόλπο ως τον Ελλήσποντο. Μία τουρκική μάλιστα κορβέτα καταναυμαχείται στο Θερμαϊκό Κόλπο της Θεσσαλονίκης. Στις 05.05.1808 θα ακολουθήσει σκληρή μάχη μεταξύ εξεγερμένων Ελλήνων υπό τον Θεοδωράκη Βλαχάβα (αδελφό του Παπα-Θύμιου Βλαχάβα) και Αλβανών του Αλή πασά υπό τον Μουχτάρ πασά στο χωριό Καστράκι κοντά στα Μετέωρα. Οι επαναστάτες τελικά κατατροπώνονται και ο Θεοδωράκης Βλαχάβας σκοτώνεται στη μάχη ενώ ο Μουχτάρ πασάς καταλαμβάνει την Καλαμπάκα όπου και οχυρώνεται. ΄Ένα γεγονός είναι απολύτως χαρακτηριστικό του μίσους του Αλή πασά και των Αλβανών κατά των επαναστατημένων Ελλήνων. Συνέβη στα Γιάννενα όπου στις 28.09.1809 πεθαίνει μετά από φρικτά βασανιστήρια ο ονομαστός Σαρακατσάνος αρχικαπετάνιος των προεπαναστατικών χρόνων Αντώνης Κατσαντώνης (γεννηθείς ως Αντώνης Μακρυγιάννης) (1775 – 1809) μαζί με τον αδελφό του Χασιώτη αρνούμενος να αποκαλύψει στον Αλή πασά το κρυσφύγετο - όπως είχε διαδοθεί – όπου έκρυβε τους αμύθητους θησαυρούς από τις κλοπές του. Λέγεται πως ο γενναίος οπλαρχηγός παρά τα φρικτά βασανιστήρια πέθανε τραγουδώντας … Η δραστηριότητα του Αλή πασά που στόχευε στο να εγκαταστήσει δική του ανεξάρτητη επικράτεια έφτασε στον Τούρκο σουλτάνο ο οποίος ενεργεί άμεσα συγκροτώντας ισχυρή δύναμη εναντίον του. Μόλις όμως ο Αλή πασάς πληροφορείται την εκστρατεία του σουλτάνου εναντίον του, πυρπολεί και καταστρέφει τα Ιωάννινα. Ο Αλή παασάς κηρύσσεται σε αποστασία από την Υψηλή Πύλη το Μάιο του 1820 ως ένοχος εσχάτης προδοσίας και εχθρός του κράτους (φιρμανλής). Η εξέλιξη αυτή ευνοεί όμως τους Σουλιώτες που είχαν εκδιωχθεί από την πατρίδα τους το 1803 και είχαν εγκατασταθεί στα Επτάνησα απ΄όπου επιστρέφουν οργανωμένα στο Σούλι για να αποτελέσουν μία συμπαγή ετοιμοπόλεμη δύναμη κατά των Τούρκων την πρώτη περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. ΄Εναντίον του Αλή πασά των Ιωαννίνων ο σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ στράφηκε με δύναμη 80.000 ανδρών υπό τον Χουρσίτ πασά προκειμένου να τον εξοντώσει και να αποκαταστήσει το κύρος και την κυριαρχία του σε μία μεγάλη περιοχή της κεντρικής και βορειοδυτικής Ελλάδας όπου κυριαρχούσε ο Τουρκαλαβανός ηγέτης για 40 περίπου χρόνια. Ο Αλή πασάς βλέποντας πως δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις υπέρτερες τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, έπειτα από σκληρή διαπραγμάτευση, συγκατατέθηκε να παραδοθεί και να αποχωρήσει με την προϋπόθεση να του παρασχεθεί αμνηστία. Στη συνέχεια κατέφυγε στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα που βρίσκεται στο νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων όπου και σκοτώθηκε με δόλιο τρόπο μετά από σύντομη συμπλοκή με τον απεσταλμένο του Χουρσίτ πασά Κιοσέ Μεχμέτ ο οποίος υποτίθεται πως μετέφερε το διάταγμα της αμνηστίας του. Το πτώμα του Αλή πασά με εντολή του Χουρσίτ πασά, αποκεφαλίστηκε και αφού ταριχεύτηκε στάλθηκε ως «έπαθλο» στην Κωνσταντινούπολη… Το γεγονός επηρέασε δυσμενώς την πορεία του Αγώνα των Ελλήνων όχι γιατί ο Αλή πασάς υπήρξε «φιλέλληνας» αλλά επειδή αποδεσμεύτηκαν μεγάλες τουρκικές δυνάμεις που πολιορκούσαν τα Ιωάννινα οι οποίες στράφηκαν αμέσως στη συνέχεια κατά των εξεγερμένων Ελλήνων Στις 25.01.1822 , μετά το θάνατο του Αλή πασά, αποκεφαλίζεται από τους Τούρκους ο γιός του Μουχτάρ Αλή Μπεϊζαδέ 54 ετών. Εκτελείται επίσης ο γιός του Αλή πασά Βελής για να κλείσει αδόξως η φιλόδοξη και αιμοσταγής δυναστεία του Αλή πασά η οποία όχι μόνο δεν προσέφεραν διευκολύνσεις στην Ελληνική Επανάσταση αλλά στράφηκε με μίσος και μανία για να την καταπνίξει στο αίμα…. --Αν ο Αλή πασάς έπρεπε να τιμηθεί και μάλιστα ως «ήρωας» το αφήνουμε στην κρίση του κάθε απλού ΄Ελληνα πολίτη …