Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1927...

Αυτές τις μέρες είχαμε την επέτειο της γέννησης του Μεγάλου εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά (13 Ιανουαρίου 1859) που υπήρξε μία από τiς σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νέου Ελληνισμού. Ο μεγάλος ποιητής της Θεσσαλονίκης Γιώργος Βαφόπουλος , συνάδελφος στο Δήμο Θεσσαλονίκης και πολύ καλός φίλος μου , ήταν οπαδός του Παλαμά και λάτρευε κυριολεκτικά το μεγάλο ποιητή και το έργο του. Δεν έχανε μάλιστα ευκαιρία όσο ζούσε, όταν κάθε βδομάδα βγαίναμε με την "παρέα της Τετάρτης", να μας διηγείται με την ζωντάνια που τον διέκρινε τις εντυπώσεις του από μία ιστορική επίσκεψη του Κωστή Παλαμά στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη του 1927..
Τον Παλαμά προσκάλεσε στη Θεσσαλονίκη μία ομάδα λογίων και ανθρώπων του Πνεύματος και της Τέχνης, γνωστή τότε στην πόλη, που την αποτελούσαν ο Αιμ. Ριάδης, ο Δ. Δάλλας, ο Νίκος Βέης, ο Αν. Μισιρλόγλου, ο Αντ. και η ΄Αννα Χαμουδοπούλου, η Αγλαϊα Σχοινά κ.ά. Ατύπως μετείχε στην ομάδα και ο νεαρός τότε ποιητής της Θεσσαλονίκης Γιώργος Βαφόπουλος, λάτρης της "παλαμικής" ποίησης...
Η υποδοχή του Παλαμά στη Θεσσαλονίκη υπήρξε λαμπρή και ο Βαφόπουλος την χαρακτήρισε ως την "πιό θεαματική απ΄όσες έγιναν στην πόλη για έναν άνθρωπο του πνεύματος". Μάλιστα τον Παλαμά τίμησαν και οι αρχές της πόλης με την απονομή ειδικού μεταλλίου τιμής....
Προ της αναχώρησης του Κωστή Παλαμά από την πόλη έλαβε χώρα στη μεγάλη αίθουσα του ιστορικού Ξενοδοχείου "Μεντιτερράνεαν" (που τώρα δεν υπάρχει) επίσημη δεξίωση στην οποία εκλήθη να λάβει μέρος και ο νεαρός τότε Βαφόπουλος καθώς ο Παλαμάς, ενήμερος προφανώς για τα πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης, διατύπωσε την επιθυμία να τον γνωρίσει...
"Και φόρεσα τότε -διηγείται ο Βαφόπουλος- το μοναδικό μου κοστούμι και τράβηξα, γεμάτος αμηχανία, μ΄ένα αίσθημα πανικού, προς το αριστοκρατικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης" ...γιά να γνωρίσει το ίνδαλμά του.
Η συνάντηση του Βαφόπουλου με τον Παλαμά ήταν συγκλονιστική για τον ποιητή της Θεσσαλονίκης. Διηγείται ο Βαφόπουλος:
"...Κι΄όταν σε λίγο ήρθε ο ποιητής με τη συνοδεία του, γεμάτος από το χιονισμένο όραμα της Θεσσαλονίκης (Σημ.. χιόνιζε τη μέρα εκείνη στην πόλη) που είχε αντικρύσει από τον Κεδρηνό λόφο ... αντίκρυσα τα φλογερά και βαθουλιασμένα μάτια του Γέρου να μ΄αναζητούν, κάτω απ΄τα πυκνά του φρύδια. Κατανικώντας την αμηχανία μου, προχώρησα και του φίλησα το χέρι. Απ΄όλους τους ηλικωμένους συγγραφείς -σημειώνει ο Βαφόπουλος- μόνον ο Παλαμάς είχε το προνόμιο του χειροφιλήματος..."
(Σημ. σχετικά και αναλυτικά για την επίσκεψη Παλαμά στη Θεσσαλονίκη το 1927 γράφει ο Γ. Βαφόπουλος στο βιβλίο του  "Σελίδες Αυτοβιογραφίας" (σελ.302 , τόμος πρώτος)
(www.apagianopoulos.blogspot.com)