ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΄Εχω στο σπίτι μου πάνω από το γραφείο μία φωτογραφία του Ντίνου Ηλιόπουλου με αφιέρωση "Στον Αποστόλη" και χρονολογία "1958" και σήμερα 4 Ιουνίου , που σαν σήμερα το 2001 έφυγε από τη ζωή, τον έφερα ξανά στη μνήμη μου .. Είμουνα το 1958 μαθητής Γυμνασίου όταν με τον θίασό του ήλθε στην πατρίδα μου και έδωσε με μεγάλη επιτυχία μερικές παραστάσεις. Μαζί με έναν φίλο μου τον πλησιάσαμε τότε εκτός θεάτρου να του δώσουμε συγχαρητήρια και φάνηκε πως το χάρηκε πολύ.΄Οταν μας ρώτησε τι θα σπουδάσουμε ο φίλος μου του είπε πως θα ήθελε να γίνει ηθοποιός. Και θυμάμαι σαν τώρα το πρόσωπο του Ηλιόπουλου από ευχάριστο να γίνεται αμέσως αυστηρό. Μας είπε πως "θέατρο" δεν είναι μόνο αυτά που εμείς βλέπουμε ως θεατές από κάτω. ΄Εχει χαρές αλλά έχει και πολλές πίκρες και δυσκολίες. Δεν είναι όλα λαμπερά και ευχάριστα και να το σκεφτούμε πολύ καλά αν επιλέξουμε το "ηθοποιός" ως επάγγελμα.... Τον ευχαριστήσαμε και πήγαμε να φύγουμε. Και τότε έβγαλε από το πορτοφόλι του δύο φωτογραφίες του, έγραψε μιά αφιέρωση για τον καθένα και μας τις έδωσε χαμογελώντας λέγοντας "Πάρτε την φωτογραφία μου ... Να με βλέπετε και να θυμάσθε αυτά που σας είπα..." ΄Ηταν μεγάλος ηθοποιός αλλά και εξαίρετος άνθρωπος ...