Αρχιτεκτονικές σκέψεις και προβληματισμοί ... Μία ωραία εκπομπή που είδα προ ολίγου στην ΕΡΤ1 μ΄έκανε να θυμηθώ μετά από πολύ καιρό πως είμαι αρχιτέκτονας και πως δεν φάνηκα συνεπής στα αισθήματά μου καθώς εδώ και πολύ καιρό (και προπαντός στα χρόνια της πολύπλευρης κρίσης που δέρνει την Ελλάδα) έχω θέσει την αρχιτεκτονική στο περιθώριο της ζωής μου αφού άλλα πεζά, καθημερινά και ρηχά θέματα επικαιρότητας την έχουν υποκαταστήσει ... ΄Ηταν μιά εκπομπή γιά τη ζωή και το έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα διανοητή και δημιουργού ΄Αρη Κωνσταντινίδη που έφυγε από τη ζωή το 1993 πικραμένος και απογοητευμένος απ΄ότι ζούσε βλέποντας την Αθήνα αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα να καταστρέφονται από μέρα σε μέρα από τη βίαιη επιδρομή ξένων προς το τόπο και το λαό παραγόντων ... Είπε με απλά και ξεκάθαρα λόγια πολλά στην εκπομπή που αποδείκνυαν την αφοσίωσή του στην Ελλάδα και στην ανάγκη προστασίας του λιτού και πολλές φορές σκληρού ελληνικού τοπίου το οποίο κακοποιήθηκε με βάρβαρο τρόπο με κατασκευές που δεν έχουν σχέση με το παρελθόν, δεν εξυπηρετούν το παρόν και δεν ανοίγουν κανένα παράθυρο στο μέλλον. Αντίθετα -είπε- στη χώρα επικράτησε μία επικίνδυνη "μορφοκρατία' αφού στην πράξη η αρχιτεκτονική σκέψη και ο προβληματισμός θεωρούνται μιά ξεπεραμένη και ανούσια "ουτοπία" ... --Θέλω να τα καταφέρω να επιστρέψω σύντομα στις αρχιτεκτονικές σκέψεις και προβληματισμούς που είχα στο παρελθόν . ΄Ισως έτσι μπορέσω στο ποσοστό που μου αντιστοιχεί να συμβάλλω ως άνθρωπος καλύτερα στο να αλλάξει το παρόν και να αποκτήσει προοπτικές το μέλλον