Το ολέθριο μήνυμα: Μάντζικερτ 1071-Σαγγάριος 1921"

(Μια προδημοσίευση από το βιβλίο που άρχισα να γράφω,πρόσφατα )

Κεφάλαιο:   Απόπειρα κατά Βενιζέλου - Διχασμός                                        

      Δύο μόλις μέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών στο Παρίσι , στις 30 Ιουλίου 1920 , ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος  ευρισκόμενος στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών στο Παρίσι προκειμένου να επιβιβαστεί συρμού με προορισμό την Ελλάδα κομίζοντας την Συνθήκη με την οποία δημιουργούνταν η «Ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών» , δέχθηκε δολοφονική απόπειρα λίγο προτού επιβιβαστεί του συρμού «Orient Express» . 

Δράστες ήταν δύο ΄Ελληνες απότακτοι βασιλόφρονες  αξιωματικοί , ο υποπλοίαρχος Απόστολος Τσερέπης και ο υπολοχαγός Γεώργιος Κυριάκης , οι οποίοι τον πυροβόλησαν από κοντινή απόσταση τραυματίζοντάς τον όμως ελαφρά στο δεξιό χέρι .

 Το γεγονός ανάγκασε τον Βενιζέλο να επιστρέψει με μικρή καθυστέρηση με το θωρηκτό «Αβέρωφ» στην Αθήνα στις 17 Αυγούστου 1920 όπου έγινε  ενθουσιωδώς δεκτός από τους οπαδούς του και στελέχη του κόμματος των «Φιλελευθέρων» .                                               

Την επομένη όμως του θλιβερού γεγονός ,στις 31 Ιουλίου 1920 , όταν έφτασε στην Αθήνα η είδηση της απόπειρας δολοφονίας του ΄Ελληνα πρωθυπουργού από δύο «αντιβενιζελικούς» απότακτους αξιωματικούς στο Παρίσι  , αναζωπυρώθηκε ο εθνικός διχασμός για να ακολουθήσουν σοβαρά επεισόδια στην ελληνική πρωτεύουσα από φανατικούς οπαδούς της «βενιζελικής» παράταξης που καταγράφηκαν με μελανά γράμματα στην ιστορία της Ελλάδας με το όνομα «Ιουλιανά» .

 Διαδηλωτές κατέστρεψαν τότε γραφεία  αντιβενιζελικών εφημερίδων και επιτέθηκαν κατά πολλών  πολιτικών αντιπάλων του Βενιζέλου και του κόμματός του . Το γεγονός όμως που συντάραξε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τότε την Ελλάδα ήταν η δολοφονία , το απόγευμα της ιδίας μέρας , του  διπλωμάτη ,  πολιτικού , λογοτέχνη  και γνωστού για τα αγνά πατριωτικά του αισθήματα ΄ Ιωνα (Ιωάννη) Δραγούμη , γιού του πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη με καταγωγή από το Βογατσικό Καστοριάς . 

 Τον ΄Ιωνα Δραγούμη συνέλαβαν άνδρες των «Ταγμάτων ασφαλείας» που στρατωνίζονταν στα «Παραπήγματα» κοντά στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» στην Αθήνα και τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ μπροστά μάλιστα σε περαστικούς . Η χαρμόσυνη είδηση της υπογραφής της Συνθήκης των Σεβρών έφερνε μαζί της στην Ελλάδα και την όξυνση των πολιτικών παθών και αντιθέσεων αλλά και την αναζωπύρωση του οδυνηρού «Διχασμού» ύστερα από οκτώ χρόνια αιματηρών πολέμων και περιπετειών , από τους Βαλκανικούς Πολέμους ως τη μεγάλη δοκιμασία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου …                                                                                              

 Λίγες μέρες μετά τη θριαμβευτική επιστροφή του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ελλάδα , συνήλθε στις 25 Αυγούστου / 7 Σεπτεμβρίου 1920 η Βουλή στην Ε΄ και τελευταία σύνοδό της όπου μετά από πρόταση του προέδρου της Θεμιστοκλή Σοφούλη εγκρίθηκε ψήφισμα με το οποίο ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανακηρύσσονταν  «άξιον τέκνον της Ελλάδος» . Με την ιστορική εκείνη απόφασή της η Βουλή αποφάσιζε ότι :                                                              «Κηρύσσει τον Ελευθέριον Βενιζέλον άξιον της Ελλάδος , ευεργέτην και σωτήρα της πατρίδος , και εντέλλεται όπως τιμητική στήλη , φέρουσα το ψήφισμα τούτο , ιδρυθή εν τη αιθούση των συνεδριάσεων της Βουλής , εις αιώνιον μαρτύριον του θαυμασμού και της ευγνωμοσύνης αυτής»                                                                                                   

 Στη συνέχεια ο Βενιζέλος κατέθεσε προς επικύρωση τις συνθήκες που υπογράφηκαν στις Σέβρες που αποτέλεσαν το αποτέλεσμα σκληρών διπλωματικών αγώνων δύο σχεδόν ετών του ιδίου καθώς και τις προς αναθεώρηση διατάξεις του Συντάγματος του 1911 από την προσεχή Βουλή . Ακόμα δήλωσε επίσημα πως θα καλούσε τον λαό στις κάλπες σε χρονικό διάστημα δύο μηνών αίροντας τον στρατιωτικό νόμο και την λογοκρισία . 

 Στη συνέχεια διαλύθηκε η Βουλή και προκηρύχθηκαν εκλογές για την 25^η  Οκτωβρίου / 7^η  Νοεμβρίου 1920 παρόλη την έντονη διαφωνία πολλών  υπουργών της κυβέρνησης αλλά και σημαντικών στελεχών του κόμματος των «Φιλελευθέρων» , μεταξύ των οποίων και ο Γεώργιος Καφαντάρης  , που επέμεναν ότι οι περιστάσεις δεν ενδείκνυνται για παρόμοια δοκιμασία της χώρας δεδομένων και των έντονων αντιθέσεων  που επικρατούσαν μεταξύ των κομμάτων και μεταφέρονταν και στην εκλογική βάση αλλά και στον στρατό . 

Οι επιφυλάξεις  για την διενέργεια εκλογών απαλύνθηκαν σε ένα βαθμό από τα «Επινίκια» για την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών που γιορτάστηκαν στις 14/ 27 Σεπτεμβρίου 1920 με πανηγυρικό τρόπο στο Παναθηναϊκό στάδιο της Αθήνας παρουσία του βασιλιά Αλέξανδρου , του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και σύσσωμης της κυβέρνησης , των αρχών αλλά και πολλών τοπικών αρχόντων από ολόκληρη την Ελλάδα . Κατά την μεγαλειώδη τελετή , την οποία παρακολούθησε μέγα πλήθος Αθηναίων, εντυπωσιακή ήταν η θρησκευτική πομπή στην οποία προηγούνταν το λάβαρο της Αγίας Λαύρας.

Ακολουθούσαν ιεροψάλτες , διάκονοι και ιερείς καθώς και 48 επίσκοποι που φορούσαν γιορτινά λαμπρά άμφια με επικεφαλής τον μητροπολίτη Αθηνών Μελέτιο Μεταξάκη .Στη συνέχεια σε ατμόσφαιρα κατάνυξης και συγκίνησης , τελέστηκε στο στάδιο μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων στους πολέμους που προηγήθηκαν και η θρησκευτική τελετή  τερματίστηκε με τον ψαλμό

 «Τη Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια …» . Κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί εκείνη την ημέρα τι επρόκειτο να ακολουθήσει στη χώρα με την διενέργεια των εκλογών σε μερικές εβδομάδες .  

Όλα έδειχναν ότι το κόμμα των «Φιλελευθέρων» , με επικεφαλής τον δημιουργό της «Μεγάλης Ελλάδας» Ελευθέριο Βενιζέλο , θα σημείωνε θρίαμβο στις εκλογές καθώς μάλιστα με την Συνθήκη των Σεβρών ικανοποιούνταν οι περισσότεροι εθνικοί πόθοι των Ελλήνων .

Όμως  ο Βενιζέλος και οι συνεργάτες του δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν πως συγχρόνως με τον ενθουσιώδη πανηγυρισμό στο Παναθηναϊκό στάδιο της Αθήνας , υπήρχε και μία έντονη δυσαρέσκεια στο λαό την οποία σκόπευαν να εκμεταλλευτούν οι κομματικοί του αντίπαλοι για να τον πλήξουν κατά την προσεχή εκλογική αναμέτρηση . Πέρα από αυτό υπήρξαν και κάποια σοβαρά και απρόσμενα γεγονότα τα οποία επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την βαριά προεκλογική  ατμόσφαιρα στην Ελλάδα .

 Τον ίδιο καιρό ο ελληνικός στρατός έδινε σκληρές μάχες στη Μικρά Ασία για να προστατέψει τους εκεί ΄Ελληνες ομογενείς από τις θηριωδίες των Τούρκων «ατάκτων» και τα στρατεύματα που συγκρότησε ο Μουσταφά Κεμάλ αρνούμενος τη Συνθήκη που υπέγραψε η Τουρκία .