30 Σεπτεμβρίου 1912. Τελεσίγραφο προς τη Τουρκία

(Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου)

Μετά το ανανεωτικό κίνημα στο Γουδί στις 15 Αυγούστου 1909 , το ενδιαφέρον στην Ελλάδα στράφηκε στην αντιμετώπιση τόσο των εσωτερικών όσο και των εξωτερικών θεμάτων της χώρας μεταξύ των οποίων προτεραιότητα είχε ασφαλώς το «αλυτρωτικό» πρόβλημα των σκλαβωμένων Ελλήνων .

 Χάρη τότε στον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» που πραγματοποίησε το κίνημα στο Γουδί, εκλήθη στην Αθήνα από την Κρήτη ο Ελευθέριος Βενιζέλος , ο ερχομός του οποίου άνοιξε μία νέα εποχή για τη χώρα. 

Μάλιστα στις εκλογές της 8^ης Αυγούστου 1910 που ακολούθησαν , τα συνασπισμένα παλιά κόμματα κυριολεκτικά συντρίβονται και ο Βενιζέλος κυριαρχεί κατά κράτος για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας στις 6 Οκτωβρίου 1910 και στις 28 Νοεμβρίου να επαναλάβει τον εκλογικό  θρίαμβο  για την ανάδειξη της Β΄ Αναθεωρητικής Βουλής . 

Στη συνέχεια ο Βενιζέλος , με καλά μελετημένες και αποτελεσματικές επεμβάσεις , αναδιοργανώνει τάχιστα το στρατό και το στόλο και ενισχύει τον οπλισμό τους ενώ με ικανούς συνεργάτες του καταβάλλει επίμονες προσπάθειες για την εξυγίανση του κράτους και για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων της χώρας.

 Η ίδια προσπάθεια έγινε και στον εξωτερικό τομέα όπου η Ελλάδα είχε μετατραπεί σε απλό θεατή ή ακροατή , ακόμα και για θέματα που την αφορούσαν άμεσα .

Η ελληνική εξωτερική πολιτική ήταν στην ουσία ανύπαρκτη , περιορισμένη πάντοτε μέσα στα στενά πλαίσια που καθόριζαν τα εκάστοτε συμφέροντα των Μεγάλων .

Την κατάσταση αυτή ανέτρεψε ο δεξιοτέχνης των πολιτικών χειρισμών  Ελευθέριος Βενιζέλος την πλέον κρίσιμη περίοδο όταν επρόκειτο να υπάρξουν άμεσες εξελίξεις στα Βαλκάνια …

Στις 29/Φεβρουαρίου /13 Μαρτίου 1912 , η Σερβία και η Βουλγαρία , με την παρέμβαση της τσαρικής διπλωματίας , υπογράφουν μυστική συνθήκη συμμαχίας με στόχο την απελευθέρωσή των σκλαβωμένων από τους Τούρκους περιοχών τους . 

Η Ελλάδα έμενε προφανώς απ΄έξω γιατί δεν φαινόταν ως τότε ικανή και ετοιμοπόλεμη αλλά ο Βενιζέλος κινήθηκε ταχύτατα και αποτελεσματικά με αποτέλεσμα να υπογραφεί με μεγάλη μυστικότητα στις 16/29 Μαϊου 1912 συνθήκη συμμαχίας στη Σόφια με την οποία μετείχε πιά στη συμμαχία και η Ελλάδα . 

Η Τουρκία πληροφορείται τις κινήσεις αυτές και στις 14 Σεπτεμβρίου 1912 κηρύσσει επιστράτευση στις περιοχές Μακεδονίας και Θράκης ενώ ετοιμάζεται γοργά για πολεμική αναμέτρηση .

Με τον ίδιο τρόπο ενεργούν όμως Ελλάδα , Βουλγαρία , Σερβία και Μαυροβούνιο ενώ πρώτο το Μαυροβούνιο κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας στις 25 Σεπτεμβρίου/8 Οκτωβρίου 1912επιταχδύνοντας τις εξελίξεις …

Και σαν σήμερα στις 30 Σεπτεμβρίου 1912/13 Οκτωβρίου 1912 οι βαλκάνιοι σύμμαχοι (Ελλάδα , Βουλγαρία , Σερβία και Μαυροβούνιο) επιδίδουν τελεσίγραφο στην Τουρκία με το οποίο απαιτούν άμεσες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις , ελευθερίες και δικαιώματα των Χριστιανών υπηκόων στη Μακεδονία , Θράκη , ΄Ηπειρο και νησιά .

Ο πόλεμος στα Βαλκάνια ήταν αναπόφευκτος