ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ... Ξέρω έναν τρόπο να καταλάβω Χριστούγεννα και να διώξω έστω για λίγη ώρα κάθε δυσάρεστη σκέψη απ΄το νού μου και αυτό θα κάνω και φέτος προτείνοντας να το κάνετε και σεις ... Από πολλά χρόνια υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου ένα βιβλίο με τα "΄Απαντα" του Παπαδιαμάντη το οποίο διάβασα άπειρες φορές και κάθε φορά που το ξαναδιαβάζω νομίζω πως το κάνω γιά πρώτη φορά. Και πάντα αυτές τις μέρες κάθε χρονιά διαβάζω οπωσδήπτε το διήγημα του μεγαλου Κοσμοκαλόγηρου "Στο Χριστό, στο Κάστρο" και χωρίς υπερβολή αισθάνομαι Χριστούγεννα... Να πως αρχίζει το γνωστό και πολυδιαβασμένο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη γραμμένο το 1892 με προσωπικές εμπειρίες καθώς φαίνεται από την πατρίδα του τη Σκιάθο... ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΝ ― Τὸ Γιάννη τὸ Νυφιώτη καὶ τὸν Ἀργύρη τῆς Μυλωνοῦς, τοὺς ἔκλεισε τὸ χιόνι ἀπάν᾽ στὸ Κάστρο, τ᾽μ πέρα πάντα, στὸ Στοιβωτὸ τὸν ἀνήφορο· τ᾽ ἀκούσατε; Οὕτως ὡμίλησεν ὁ παπα-Φραγκούλης ὁ Σακελλάριος, ἀφοῦ ἔκαμε τὴν εὐχαριστίαν τοῦ ἐξ ὀσπρίων κ᾽ ἐλαιῶν οἰκογενειακοῦ δείπνου, τὴν ἑσπέραν τῆς 23 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 186… Παρόντες ἦσαν, πλὴν τῆς παπαδιᾶς, τῶν δύο ἀγάμων θυγατέρων καὶ τοῦ δωδεκαετοῦς υἱοῦ, ὁ γείτονας ὁ Πανάγος ὁ μαραγκός, πεντηκοντούτης, οἰκογενειάρχης, ἀναβὰς διὰ νὰ εἴπῃ μίαν καλησπέραν καὶ νὰ πίῃ μίαν ρακιά, κατὰ τὸ σύνηθες, εἰς τὸ παπαδόσπιτο· κ᾽ ἡ θειὰ τὸ Μαλαμὼ ἡ Καναλάκαινα, μεμακρυσμένη συγγενής, ἐλθοῦσα διὰ νὰ φέρῃ τὴν προσφοράν της, χήρα ἑξηκοντοῦτις, εὐλαβής, πρόθυμος νὰ τρέχῃ εἰς ὅλας τὰς λειτουργίας καὶ νὰ ὑπηρετῇ δωρεὰν εἰς τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἐξωκκλήσια.