ΑΠΟ ΤΑ "ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ" ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ... Ομολογώ πως από μικρός μου άρεσαν τα Χριστούγεννα καθώς πέρα από τα δωράκια των ημερών συχνά τότε είχαμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και τα πρώτα χιόνια που αποτελούσαν τη μεγαλη χαρά της πιτσιρικάδας. Είναι τα χρόνια που έχουν χαραχθεί στη μνήμη μου και παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν εκείνο τον καιρό συνεχίζουν ως και σήμερα να μένουν ανεξίτηλα πολλές δεκαετίες από τότε ... Φέτος 6ο χρόνο της πολύπλευρης κρίσης στη χώρα , όλα αυτά φαντάζουν σαν όνειρα καθώς κατήφεια και θλίψη κυριαρχεί παντού γεγονός που κάθε άλλο παρά θυμίζει παραμονές Χριστουγέννων... Βγαίνω το βράδυ στο μπαλκόνι και όλα είναι σκοτεινά. Βλέπω όμως απέναντί μου έναν γείτονα που παρά την δυσάρεστη ατμόσφαιρα που επικρατεί στη γειτονιά αντέδρασε ο άνθρωπος με ότι μπορούσε. Κρέμασε στο κάγκελο του μπαλκονιού έναν πλαστικό Αγιο Βασίλη και μία μικρή γιρλάντα με φωτάκια που παρόλο ότι από αισθητικής πλευράς δεν λέει τίποτα, δείχνει όμως την απόφαση του ανθρώπου να δηλώσει ότι υπάρχει και ότι παρά την κρίση προσδοκά να γιορτάσει χαρούμενα Χριστούγεννα και ευτυχισμένο νέο χρόνο ... Μπράβο του !....