ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ... Μιά προσωπική εμπειρία μετά τον πόλεμο δεν μπορώ από τότε να την ξεχάσω και μου φέρνει όπως τότε γέλια αλλά και θλίψη για την κατάντια στην οποία οδηγήθηκε πολλές φορές αυτή η χώρα και αυτός ο λαός στην πορεία του... Σαν σήμερα , την 1η Μαρτίου 1945, υπογράφεται Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και UNRRA γιά την αποκατάσταση των Ελλήνων που είχαν πληγεί από τον πόλεμο με την διανομή στον πληθυσμό γιά κάποια χρόνια πέραν των άλλων και ρούχων, υποδημάτων, αδιάβροχων κλπ που έστειλαν στην Ελλάδα ειδικά γιά το σκοπό αυτό Αμερικανοί πολίτες... Επειδή ο πατέρας μου δούλεψε γιά ένα διάστημα στην UNRRA είχα την ευκαιρία ,πολύ μικρός τότε αλλά τα θυμάμαι όλα σαν τώρα, να δω τι είδους ρουχισμό κλπ έστειλαν οι Αμερικάνοι γιά τους ΄Ελληνες και ειδικά για τον αγροτικό πληθυσμό του Θεσσαλικού κάμπου όπου ακόμα όλες οι γυναίκες φορούσαν τις παραδοσιακές φορεσιές τα λεγόμενα "καραγκούνικα" ρούχα με τους σαγιάδες, τις μαντήλες, τις κεντημένες εσθήτες και ποδιές και όλα τα σχετικά... Λίγες μέρες μετά τη διανομή των ρούχων και των υποδημάτων εμφανίστηκαν στο εβδομαδιαίο παζάρι της πατρίδας μου καραγκούνες και καραγκούνηδες φορώντας ... αμερικάνικα ρούχα της UNRRA μαζί με την παραδοσιακή τοπική στολή. ΄Εβλεπες έτσι καραγκούνες να φορούν πάνω από την στολή τους λούτρινα παλτά με αλεπουδάκι γύρω στο λαιμό και καραγκούνηδες κομψό λουστρίνι παπουτσάκι μαζί με τις κάπες και και τα σκουτιά ενώ κάποιοι άλλοι κυκλοφορούσαν με παγοπέδηλα που είχαν όμως αφαιρέσει από τον πάτο το σίδηρο.... Αξέχαστα χρόνια ! ....