΄Ενας αφανής ήρωας ...
Είμαστε σαν σήμερα 22 Δεκεμβρίου 1942 . Παραμονές Χριστούγεννα και στην κατεχόμενη Αθήνα, ύστερα από τον φοβερό χειμώνα 1941-42 η πόλη ζει νέο εφιάλτη με πείνα και δυστυχία να κυριαρχεί παντού και τους ανθρώπους να πέφτουν από εξάντληση και αρρώστιες στη μέση του δρόμου. Και όμως εκείνη τη μέρα ο λαός της Αθήνας με μπροστάρηδες τους φοιτητές, τους σπουδαστές και τους μαθητές ξεσηκώνονται κατά των κατακτητών. Οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας γεμίζουν από κόσμο σε μιά πρωτοφανή σε παλμό διαδήλωση που κατευθύνεται και καταλαμβάνει τους δρόμους γύρω από το υπουργείο Εργασίας (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα). Μπροστά οι πιό τολμηροί. Νέοι και νέες πιασμένοι χέρι-χέρι βαδίζουν προς την είσοδο του υπουργείου αδιαφορώντας για τους κατακτητές που τους απειλούν με τα όπλα. Μπροστά τους ένα παλικάρι : ο φοιτητής και μέλος της ΟΚΝΕ Δημήτριος (Μήτσος) Κωνσταντινίδης ο οποίος δίνει το σύνθημα "Προχωράμε !" . Την ίδια ώρα ένας Ιταλός μελανοχίτωνας τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. ΄Ηταν ο πρώτος διαδηλωτής που έπεσε νεκρός στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής...
Το ίδιο βράδυ οι συνάδελφοί του, συναγωνιστές και φίλοι του κατέβασαν μέσα στο σκοτάδι τις πινακίδες της οδού Ζαϊμη στην Αθήνα και ανέβασαν άλλες που έγραφαν : "ΟΔΟΣ ΜΗΤΣΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ" ...
(Στη φωτογραφία ο αφανής ήρωας Μήτσος Κωνσταντινίδης από το φωτογραφικό αρχείο του Πανεπιστημίου της Αθήνας)

(22.12.2018)