ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ …

--Σαν σήμερα , στις 3 Ιανουαρίου 1911, έφυγε απ΄τη ζωή ο ΄Αγιος των Ελληνικών Γραμμάτων, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ακριβώς μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς για τις οποίες ο ίδιος αφιέρωσε μια σειρά έργων του...
Ο βίος του Παπαδιαμάντη, ενός από τους πλέον σημαντικούς πεζογράφους της νέας ελληνικής λογοτεχνίας, υπήρξε ασκητικός, έντιμος και δημιουργικός. Τον διέκρινε το πάθος του αναζητητή, η βαθιά και αγνή θρησκευτικότητα, η ειλικρίνεια, η αγάπη και η καλοσύνη για τους απλούς και ταπεινούς ανθρώπους του λαού μας. Με σεβασμό και λατρεία στο Θεό, δεν ήταν ένας παθητικός δέκτης αλλά τόλμησε σε εποχές χαλεπές να πάρει και το μαστίγιο για να χτυπήσει την κακία, τη διαφθορά, το ψεύδος, την αδικία, την πολυτέλεια και τη χλιδή, την φιλοχρηματία, την δοξομανία και την υποκρισία της άρχουσας τάξης, προστατεύοντας και αγκαλιάζοντας τους καταφρονημένους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου και της φτωχολογιάς. Με τόλμη αλλά και με μοναδική γνώση του πλούτου της λαϊκής μας παράδοσης, δημιούργησε και έπλασε τους ήρωες του με δύναμη και απέραντη αγάπη. Από το γλαφυρό, λυρικό αλλά με δωρική δομή έργο του αναδύεται η ευωδία των άγριων λουλουδιών και η μαγεία της αγαπημένης του θάλασσας των ελληνικών νησιών …
Στενός συγγενής του που έζησε από κοντά τον Παπαδιαμάντη περιγράφει το τέλος του γράφοντας:
--Την Πρωτοχρονιά το βράδυ του 1911, άρρωστος από μαρασμό και κρυολόγημα, ενθουσιασμένος από κάποια ανάμνηση των παδικών του χρόνων, ανασηκώθηκε επί της κλίνης του και «ηκροάτο σιωπών το τραγούδι του αγίου Βασιλείου οπού ετραγουδούσαν τα παιδιά» στο αγαπημένο καφενείο της σκιαθίτικης παραλίας. Όταν την παραμονήν των Φώτων επλησίασε η ώρα του, με φανερή προσπάθεια έψαλλε το «εύμορφον» τροπάριο «Την χείρα σου την υψωμένην» , σταύρωσε τα κουρασμένα του χέρια, έκλεισε τα πονεμένα του μάτια και γαλήνιος εξέπνευσε …

(03.01.2019)