ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1937
                                                ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΡΗΞΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ...
                             ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ...

Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς , σε συνεργασία με τα ανάκτορα και τον τότε βασιλιά Γεώργιο Β΄, επέβαλε δικτατορία στη χώρα στις 4 Αυγούστου 1936 , η Ελλάδα εισήλθε στο σύστημα των ολοκληρωτικών καθεστώτων που κυριαρχούσαν τότε στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Τα κόμματα στη Βουλή καταργήθηκαν ως περιττά (και ενοχλητικά) και ο δικτάτορας άρχισε να κυβερνά μόνος όπως συμβαίνει πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις. Από τις πρώτες του φροντίδες ήταν να χωρίσει τους πολίτες σε δύο κατηγορίες : στους «εθνικόφρονες» που έσπευσαν να υπηρετήσουν το καθεστώς (όπως συμβαίνει πάντα από τους ανθρώπους αυτούς) και στους «αντεθνικώς δρώντες» που εναντιώθηκαν από την πρώτη στιγμή στη στυγνή δικτατορία . Όπως ήταν επόμενο στη δεύτερη κατηγορία τοποθετήθηκαν αμέσως και χωρίς καμιά καθυστέρηση ή προβληματισμό όλοι οι άνθρωποι του Πνεύματος , της Παιδείας και του Πολιτισμού και κυρίως αυτοί που είχαν λόγο και αρμοδιότητα για την παιδεία και την εκπαίδευση , δηλαδή οι δάσκαλοι , οι καθηγητές των Γυμνασίων και οι καθηγητές των δύο τότε Πανεπιστημίων μας , της Αθήνας και κυρίως της Θεσσαλονίκης που αποτέλεσε και «κέντρο» ριζικής μεταρρύθμισης της παιδείας και προώθησης του Δημοτικισμού . Εναντίον μάλιστα των διανοουμένων το καθεστώς Μεταξά εφάρμοσε σκληρές διώξεις και ο … πάγος με το ρετσινόλαδο πήγαινε σύννεφο όταν συλλαμβανόταν από την Ασφάλεια κάποιος επώνυμος εκπαιδευτικός «αντεθνικώς δρων» ενώ η απομάκρυνση από τη θέση του ήταν κανόνας και καθημερινή τακτική για το καθεστώς . Την ίδια τύχη είχε και ο Αλέξανδρος Δελμούζος , ο μεγάλος αυτός παιδαγωγός , ο οραματιστής εκπαιδευτικός και μεταρρυθμιστής στον τομέα της παιδείας , ένας από την ιστορική «τριάδα» Γληνός – Τριανταφυλλίδης – Δελμούζος που έδωσαν το 1929 λύση στο χρόνιο γλωσσικό πρόβλημα της χώρας καθιερώνοντας την Δημοτική γλώσσα στην Ελλάδα . Ο Δελμούζος υπήρξε καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1928 και ήταν αυτός που ίδρυσε το περίφημο «Πειραματικό Σχολείο» του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ) στα χρόνια 1933-1934.
Ο Μεταξάς , παρόλο που υποκριτικά εκφραζόταν δημόσια υπέρ της δημοτικής γλώσσας, στρέφεται κατά των μεταρρυθμιστών και με τον τότε υπουργό Παιδείας Κ.Γεωργακόπουλο κατασυκοφαντεί την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και τους μεταρρυθμιστές , μεταξύ των οποίων και τον Αλέξανδρο Δελμούζο ,χαρακτηρίζοντάς τους όλους «υπονομευτές της θρησκείας , της πατρίδος και της οικογένειας» . Και όπως ήταν επόμενο ο Αλέξανδρος Δελμούζος , που ήλθε σε έντονη ρήξη με τον Γεωργακόπουλο , σαν σήμερα στις 25 Σεπτεμβρίου 1937 , υποβάλλει παραίτηση από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αλλά και από τη θέση του επόπτη του Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης …
(Την παρούσα ανάρτηση αφιερώνω στον συνεχιστή του έργου του Αλέξανδρου Δελμούζου και των άλλων μεταρρυθμιστών παιδαγωγών , καθηγητή Γλωσσολογίας και αξέχαστο φίλο Χρήστο Τσολάκη που έφυγε απρόσμενα από τη ζωή …)

(25.09.2019)