ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ... Οι ναζί-φασίστες κατακτητές δεν κατέστρεψαν μόνο την Ελλάδα και έστειλαν στον άλλο κόσμο εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της αλλά μας υποχρέωσαν να πληρώνουμε ... τα έξοδα Κατοχής λες και τους ζητήσαμε εμείς να έλθουν και να κάτσουν στο σβέρκο μας. Ακόμα - χωρίς να μας ρωτήσουν - σαν σήμερα στις 14 Μαρτίου 1942 αποφάσισαν να τους δανείσουμε ένα τεράστιο ποσό την ίδια ώρα που οι ΄Ελληνες και Ελληνίδες πέθαιναν στους δρόμους από πείνα. Αξίζει να γνωρίζουμε τι έγινε σαν σήμερα το φρικτό για μας 1942 πέρα από όλα τα άλλα για να μην ξεχάσουμε να απαιτούμε την επιστροφή των χρημάτων που άρπαξαν υποχρεωτικά από την τσέπη μας ... 14.03.1942 Δαπάνες και Αναγκαστικό Δάνειο Κατοχής. Γερμανία και Ιταλία αποφασίζουν μετά από ειδική Συνδιάσκεψη στη Ρώμη στην οποία έλαβαν μέρος οι πληρεξούσιοι στην Αθήνα της Γερμανίας ΄Αλτενμπουργκ και της Ιταλίας Γκίτζι, η Ελλάδα να καλύπτει τις δαπάνες του στρατού Κατοχής μέχρι του ποσού του 1,5 δισεκατομμυρίου δραχμών μηνιαίως ενώ η πέραν αυτού του ποσού δαπάνη θα αναγνωρίζεται ως δάνειο της Ελλάδας προς την Γερμανία και Ιταλία (Αναγκαστικό Δάνειο Κατοχής). Η συμφωνία ανακοινώθηκε στην Ελλάδα μετά από εννέα μέρες με την 160η /23.03.1942 ρηματική ανακοίνωση του Γ΄ Ράιχ που προέβλεπε την αποπληρωμή του δανείου «εν καιρώ». Με τον ίδιο τρόπο ανήγγειλε τη συμφωνία και ο Ιταλός πληρεξούσιος με το σημείωμα Ν.04/6406/461/23.03.1942. Με τη σειρά του ο τότε κατοχικός υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας έδωσε εντολή στην Τράπεζα της Ελλάδας να συμμορφωθεί προς τη ρηματική διακοίνωση των πληρεξουσίων των κατακτητών με το έγγραφο ΕΠ 409/02.04.1942. Η συμφωνία ανέφερε: --Η Ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. ποσό το οποίο θα κατανέμεται εξίσου μεταξύ των δύο Δυνάμεων Κατοχής (άρθρο 2) –Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται ως δάνειο στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας σε δραχμές άτοκες (άρθρο 3) –Η επιστροφή των δανειακών αναλήψεων από Γερμανία και Ιταλία θα γίνουν αργότερα (άρθρο 4) –Η συμφωνία ισχύει αναδρομικά από 01.01.1942 (άρθρο 5) Ακόμα η χρέωση θα γίνεται σε δραχμές αλλά οι δραχμές αυτές αντιστοιχούσαν σε εντελώς καθορισμένο ποσό μάρκων που απαιτούσαν οι Γερμανοί από την Τράπεζα της Ελλάδος η οποία υποχρεωνόταν «…όπως ρυθμίζει κατά τοιούτον τρόπον την επάρκειαν του χαρτονομίσματος εις δραχμάς ώστε να εξασφαλισθή μηνιαίως διά τας ανάγκας του γερμανικού στρατού ποσόν 25 εκατ. μάρκων» Ο αδηφάγος όμως πληθωρισμός εξανέμισε γρήγορα το ποσό του 1,5 δισ. δρχ. με αποτέλεσμα η συμφωνία να τροποποιηθεί από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 «κοινή συναινέση» οπότε το ποσό του 1,5 δισ. δρχ. έγινε 8 δισ. δρχ. με την παρατήρηση ότι θα αναπροσαρμόζεται με κινητή τιμαριθμική κλίμακα με βάση την αξία αγαθών που κατονομάζονται. Η άτοκος αποπληρωμή του δανείου σταματά την 01.04.1943 και από τότε το δάνειο καθίσταται έντοκο λόγω υπερημερίας με την Γερμανία , μετά από εντολή του Χίτλερ, να αρχίσει την εξόφλησή του από το 1943. (Σημ.Το αναγκαστικό δάνειο της Κατοχής που κατέβαλε η Ελλάδα αποτελεί ένα ξεχωριστό θέμα και δεν έχει σχέση με τις πολεμικές επανορθώσεις που διεκδικεί η Ελλάδα από τη λεηλασία των προσωπικών περιουσιών, την αποζημίωση λόγω Ολοκαυτωμάτων, εκτελέσεων, καταστροφών δημοσίων υποδομών και διαφόρων εγκαταστάσεων κατά τη διάρκεια της Κατοχής 1941-1944. Ο καθηγητής Α. Αγγελόπουλος υπολόγισε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 το απαιτητό κεφάλαιο στα 3.000.000.000 δολάρια). (Σημ. στην εικόνα αναμνηστική φωτογραφία της 14.3.1942 με τους δύο πληρεξούσιους Γερμανίας (΄Αλτενμπουργκ) και Ιταλίας (Γκίτζι) στη Ρώμη όπου αποφάσισαν να τους ... δανείσουμε υποχρεωτικά)