Ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αθλητικός Σύλλογος       «ΑΡΗΣ»                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Η Η ιστορία του Αθλητικού Συλλόγου «ΑΡΗΣ» Θεσσαλονίκης αρχίζει από τα πρώτα χρόνια της Απελευθέρωσης της πόλης . Στις 25 Μαρτίου του 1914 ,  σε ένα μικρό καφενείο στο Βότση  , μια ομάδα νεαρών Θεσσαλονικέων ποδοσφαιριστών  ,  ηλικίας κατά μέσον όρο 18 ετών , αποφάσισε την ίδρυση ενός νέου  ποδοσφαιρικού –αρχικά-  συλλόγου στην πόλη με τίτλο  «Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο  ΑΡΗΣ» . Κύριοι ιδρυτές αναφέρονται οι : Ρούσσος Ρωσσιάδης , Θεόδωρος Θεοδωρίδης , Δημήτριος Ιωαννίδης , Τηλέμαχος Καραγιαννίδης και Αθανάσιος Παπαγεωργίου . ΄ Το πρώτο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου απαρτίζονταν από τους εξής : Μίνωα  Κυδωνάκη (πρόεδρο)  , Ρούσσο Ρωσσιάδη (αντιπρόεδρο) , Γεώργιο Λάμπρου (ταμία) , Αναστάσιο Τσιατσιαπά (γραμματέα) και Δημήτριο Ιωαννίδη , Τηλέμαχο Καραγιαννίδη , Πέτρο Γκοτζαμάνη , Πέτρο Κρέη και Ιωάννη Πλιάτσκα (σύμβουλοι) . Ο «Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης  ο ΑΡΗΣ» αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με την υπ΄αριθ. 341 απόφαση του 1915 για να δημιουργηθεί στην ελεύθερη Θεσσαλονίκη ένας νέος αθλητικός πόλος , συμπληρωματικός αλλά και ανταγωνιστικός του  «Ηρακλή»  και όπως εύστοχα σχολιάζεται : ένας «θεός» (ο ΄Αρης) και ένας «ημίθεος» (ο Ηρακλής) βρέθηκαν ξαφνικά να αγωνίζονται στην ίδια πόλη , τη Θεσσαλονίκη . Η  ομάδα στέγασε τα γραφεία της σε ένα μικρό δωμάτιο  στην περιοχή της Καμάρας και αρχικά είχε ως αντικείμενο αποκλειστικά  το ποδόσφαιρο  και μόνο το 1926 , μετά από τροποποίηση του καταστατικού της , προστέθηκαν και άλλα αθλητικά τμήματα και άλλαξε  το όνομα για να γίνει από «ποδοσφαιρικός» «Αθλητικός Σύλλογος ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης» . Πάντως από την αρχή επέδειξε έναν φανερό δυναμισμό στο χώρο αφού σε φιλικό αγώνα νίκησε την πανίσχυρη ομάδα του «Ηρακλή» με σκορ 1-0 . Αμέσως μετά ισχυροποίησε την παρουσία του απορροφώντας δύο άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες της πόλης , πρώτα την «Αστραπή» (1919) και στη συνέχεια τον «Κεραυνό» (1921) .

                 Αν και ο ΄Αρης στην αρχαιοελληνική μυθολογία ήταν «θεός του πολέμου» , η έναρξη  του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914  δεν ευνόησε την αθλητική ομάδα  αλλά ανέκοψε την αναπτυξιακή πορεία της  και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του «AΡΗ» δεν έχουν να επιδείξουν ιδιαίτερες επιδόσεις και επιτεύγματα . Είναι  παρά  ταύτα  γεγονός ότι την περίοδο αυτή το άθλημα του ποδοσφαίρου γνώρισε ιδιαίτερη ακμή και διάδοση ειδικά στη Θεσσαλονίκη όπου εγκαταστάθηκε για χρόνια η πολυεθνική στρατιωτική δύναμη των συμμάχων της «Αντάντ» ένεκα του Μακεδονικού Μετώπου . Για τους στρατιώτες των συμμάχων το ποδόσφαιρο αποτέλεσε τότε μια από τις κύριες ψυχαγωγικές εκδηλώσεις και αυτό φαίνεται πως ώθησε να ασχοληθούν με το άθλημα όχι μόνο οι υπάρχουσες στην πόλη αθλητικές ομάδες αλλά και οι νέοι στις γειτονιές και στις αλάνες της  Θεσσαλονίκης για να προκύψουν λίγο αργότερα σπάνια ταλέντα στο άθλημα .  Η τάση αυτή  παρατηρείται και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πόλης και πολλά ήταν τότε τα σχολεία και τα γυμνάσια που συγκρότησαν ομάδες ποδοσφαίρου  και ελάμβαναν συστηματικά μέρος σε αγώνες και τοπικά πρωταθλήματα . Ανάμεσά τους ήταν και το Δημόσιο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης , η Σχολή Κωνσταντινίδη και η Σχολή Νούκα . Ειδικά το Δημόσιο Γυμνάσιο , που στεγαζόταν στο γνωστό νεοκλασικό κτίριο της οδού Εγνατία  πλησίον της Καμάρας , συγκρότησε από «Καμαριώτες» νέους μια ισχυρή ποδοσφαιρική ομάδα , τον μετέπειτα γνωστό «ΑΡΗ» Θεσσαλονίκης . Το 1918 όμως ,το Γυμνάσιο της Καμάρας , λόγω  αύξησης του αριθμού των μαθητών του , χωρίστηκε στα δύο και ένα μέρος του , το λεγόμενο Α΄ Γυμνάσιο , μετακόμισε στην περιοχή της Αγίας Τριάδας της Ανατολικής Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε σε  κτίριο της λεωφόρου Βασιλίσσης ΄Ολγας όπου λειτούργησε για σχεδόν ένα ολόκληρο  αιώνα  . ΄Ενεκα του λόγου αυτού  δημιουργήθηκε  σύγχυση για το που τελικά ιδρύθηκε ο «ΑΡΗΣ»  Θεσσαλονίκης , θέμα που παραμένει  «άλυτο» για τους φίλους και οπαδούς της ομάδας ως σήμερα  καθώς οι διαμένοντες στο κέντρο της πόλης θεωρούν ως τόπο  «γέννησης» την Καμάρα ενώ οι της Ανατολικής Θεσσαλονίκης  «αρειανοί» θεωρούν ως  ιδιαίτερη «πατρίδα» της ομάδας  την περιοχή της Αγίας Τριάδας και το ιστορικό  Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων της λεωφόρου Βασιλίσσης ΄Ολγας .

                Παρόμοιες περιπέτειες με αυτές του ‘Ηρακλή» είχε και ο  «ΑΡΗΣ» γύρω από το θέμα της στέγης και του γηπέδου , μόνο που ο πρώτος είχε προβλήματα με το …πανεπιστήμιο  ενώ  ο δεύτερος με τη …Διεθνή ΄Εκθεση Θεσσαλονίκης . Καθώς ο σύλλογος ιδρύθηκε σε μια ταραγμένη περίοδο  και εποχή με την Ελλάδα να βιώνει εξαιρετικά δυσχερείς καταστάσεις , ο «ΑΡΗΣ» δεν κατόρθωσε από την αρχή να αποκτήσει κατάλληλη στέγη και γήπεδο ώστε να αναπτύξει και να καλλιεργήσει απρόσκοπτα τους στόχους και τις ευγενείς φιλοδοξίες του για το άθλημα του ποδοσφαίρου (αρχικά) και συνολικά για τον αθλητισμό στη συνέχεια . Η Θεσσαλονίκη ,  ευρισκόμενη στο επίκεντρο των γεγονότων στις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα , είχε να αντιμετωπίσει πολλά και οξυμένα στεγαστικά προβλήματα (πρόσφυγες Βαλκανικών πολέμων , πρόσφυγες Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μικρασιατικής Καταστροφής , πυροπαθείς και βομβόπληκτοι κ.ά.)  και η έλλειψη χώρων και εκτάσεων για την εγκατάσταση και στέγασή των προσφύγων ήταν φανερά  πιεστική . Οι ελεύθερες εκτάσεις στην πόλη -όσες υπήρχαν – είχαν καταληφθεί από διαφόρων προελεύσεων στρατεύματα περιορίζοντας στο ελάχιστο κάθε άλλη δυνατότητα ή προοπτική . ΄Ηταν η εποχή που καταλήφθηκαν με πρόχειρες προσφυγικές εγκαταστάσεις ακόμα και οι ως τότε ελεύθεροι χώροι κατά μήκος των βυζαντινών τειχών στην ΄Ανω πόλη , χώροι που επί αιώνες παρέμεναν ανοικτοί και ελεύθεροι για λόγους άμυνας και ασφάλειας της πόλης . Με αυτά τα δεδομένα δεν ήταν δυνατό να υπάρξει οριστική παραχώρηση γηπέδων στα αθλητικά σωματεία που άρχισαν να ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο στη Θεσσαλονίκη . Το ίδιο συνέβη στον «Ηρακλή» με το πρώτο γήπεδό του στα «Ξυλάδικα» (σήμερα Κεντρικό πάρκο της πόλης) , το ίδιο ακολούθησε και με τον «ΑΡΗ» που επί πολλά  χρόνια αναζητούσε χώρους προπόνησης σε διάφορες αλάνες της περιοχής Αγίας Τριάδας , Παπάφη και  Δόξας ,και  στον οποίο  παραχωρήθηκε για χρήση τμήμα του Πεδίου του ΄Αρεως που ανήκε στο Γ΄ Σώμα Στρατού . Όταν το 1926 αποφασίστηκε να στηθεί εκεί η Α΄ Διεθνής ΄Εκθεση  Θεσσαλονίκης  , ο «ΑΡΗΣ» αναγκαστικά  μετακινήθηκε παραπλεύρως σε ανοικτό χώρο της Λεωφόρου Στρατού (όπου σήμερα το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο) και  ο σύλλογος , με προσωπική εργασία και  συνδρομή μελών και φίλων , άρχισε να κατασκευάζει τις εγκαταστάσεις του και και να διαμορφώνει σε γήπεδο έναν δύσκολο χώρο με έντονη κλίση . Τα εγκαίνια του νέου γηπέδου  έγιναν   με επισημότητα το 1927 με διεθνή  ποδοσφαιρικό  αγώνα όπου η ομάδα  της Θεσσαλονίκης  αντιμετώπισε την κροατική ομάδα «Βοϊβοντίνα» του Νόβισαντ και την οποία κέρδισε με σκορ 5-2 .                                                                                                                                                                                                        Το 1925 , λίγο προηγούμενα , ο «ΑΡΗΣ» είχε αναδειχθεί πρωταθλητής στη  Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζοντας νικηφόρα τις άλλες ομάδες ποδοσφαίρου της πόλης  (Ηρακλής , Μέγας Αλέξανδρος , Θερμαϊκός , Αθλητική ΄Ενωση  Κωνσταντινουπολιτών (ΑΕΚ)  και ΄Ατλαντας ) . Την επόμενη χρονιά , το 1926 , ιδρύθηκε η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία  (ΕΠΟ) στην οποία περιήλθε η αρμοδιότητα οργάνωσης πρωταθλημάτων πανελλαδικά . Το πρώτο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης που ακολούθησε ξεκίνησε στις  13 Νοεμβρίου 1927 και μετείχαν  όλες οι ομάδες της πόλης για να αναδειχθεί και πάλι ο « ΄Αρης» πρωταθλητής και να παραλάβει το Κύπελλο σε επίσημη τελετή στο γήπεδο του « Ηρακλή » με την μουσική μπάντα του Παπαφείου Ορφανοτροφείου να παιανίζει τα θούρια της νίκης . Τα επόμενα χρόνια  , το 1931-32 , ο πανίσχυρος « ΑΡΗΣ» επανέλαβε τον άθλο και αναδείχθηκε  πρωταθλητής Ελλάδας στην Εθνική Κατηγορία  Ποδοσφαίρου .΄Αξιο αναφοράς είναι πως στους αγώνες που πραγματοποιήθηκαν ο « ΄Αρης» Θεσσαλονίκης νίκησε τον ως τότε πρωταθλητή «Ολυμπιακό» Πειραιώς με σκορ 2-1 (στη Θεσσαλονίκη) και 3-0 (στον Πειραιά) ενώ τον «Παναθηναϊκό» νίκησε με 7-0 (στη Θεσσαλονίκη)  και έφερε ισοπαλία στην Αθήνα με σκορ 0-0 . Στην πρωταθλήτρια Ελλάδας στο ποδόσφαιρο ομάδα του  « ΑΡΗ» εκείνης  της  εποχής μετείχαν οι ποδοσφαιριστές : Ιορδ.Βογδάνου , Ν . Αγγελάκης , Ν . Κίτσος , Δαν . Δανιελιάν , Νικηφόρος και Κώστας Βικελίδης , Αλ . Οικονόμου , Αργ . Αργυριάδης , Ν . Κατράντζος , Κρ . Καλογιάννης και Π . Κατσαούνης . Αργότερα στην ομάδα θα προστεθεί και ο τρίτος αδελφός Βικελίδης , ο μικρός Κλεάνθης , που αναδείχθηκε σε μορφή  αξεπέραστη στο χώρο σε πανελλήνιο επίπεδο .  Όμως παρά ταύτα , το 1939,  και πάλι ο « ΄ΑΡΗΣ» αναγκάζεται να απομακρυνθεί από το γήπεδό του αφού η Πολιτεία από το 1934 είχε αποφασίσει  να μετακινήσει εκεί τη Διεθνή ΄Εκθεση Θεσσαλονίκης η οποία αντιμετώπιζε έντονα προβλήματα χώρου στο  περιορισμένης έκτασης Πεδίον του ΄ Αρεως . Αποτέλεσμα ήταν να βρεθεί και πάλι χωρίς στέγη και γήπεδο ο « ΄Αρης» στις παραμονές κήρυξης του Β΄ Παγκοσμίου  Πολέμου όπου όλες οι αθλητικές ομάδες ευρίσκοντο υπό  διάλυση αφού είχαν επιστρατευθεί τα περισσότερα των μελών και οι φίλοι τους  ενώ ανεστάλησαν όλες οι αθλητικές εκδηλώσεις και πρωταθλήματα . Η περίοδος της Κατοχής που ακολούθησε το 1941  υπήρξε σκληρή και απάνθρωπη για όσους ποδοσφαιριστές ομάδων  παρέμειναν στην πόλη . Αν και υποσιτιζόμενοι οι αθλητές , πολλές φορές αναγκάζονταν  από τους κατακτητές να δίνουν αγώνες  για την ψυχαγωγία των κατοχικών  στρατευμάτων  μετέχοντας σε μικτά τοπικά  πρωταθλήματα  . Και  αποτελεί γεγονός  πως ο Γερμανός φρούραρχος του φρικτού στρατοπέδου μελλοθανάτων «Παύλος Μελάς» στην οδό Λαγκαδά , διοργάνωνε συχνά ποδοσφαιρικούς αγώνες στους οποίους  μετείχαν γερμανικές ομάδες  και αναγκαστικά ελληνικές  ομάδες της περιοχής Νεάπολης και Ξηροκρήνης αλλά και ομάδες κρατουμένων και μελλοθανάτων …                                                                                                                                                                                                                                          Την Την περίοδο αυτή αλλά και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ο «ΑΡΗΣ» αναγκάζεται να προπονείται και να αγωνίζεται φιλοξενούμενος σε γήπεδα και εγκαταστάσεις άλλων ομάδων της Θεσσαλονίκης , κυρίως του «Ηρακλή» και του ΠΑΟΚ . Το 1946 όμως οριστικοποιείται με Διάταγμα η εγκατάστασή του στην περιοχή Χαριλάου της Ανατολικής Θεσσαλονίκης όπου όμως χρειάστηκαν νέοι αγώνες για να βρεθεί το τεράστιο ποσό που απαιτούνταν για να αποζημιωθεί η εταιρία του Επαμεινώνδα Χαρίλαου στην οποία ανήκε ο χώρος  από το 1920 όταν αγοράστηκε από τον επιχειρηματία  για να δημιουργηθεί ο ομώνυμος οικισμός που σήμερα φέρει το  όνομά του. Στις προσπάθειες  αντιμετώπισης των προβλημάτων απαλλοτρίωσης του οικοπέδου και ανέγερσης των νέων εγκαταστάσεων της ομάδας πρωταγωνίστησε  με αποτελεσματικότητα ο τότε πρόεδρος του συλλόγου Γιάννης Αγγέλου , επικεφαλής της ειδικής Επιτροπής Ανέγερσης του Γηπέδου που συγκροτήθηκε  για τον σκοπό αυτό . Σήμερα μία οδός , απέναντι από το γήπεδο στου Χαριλάου , φέρει το όνομα του δραστήριου προέδρου του συλλόγου Γιάννη Αγγέλου χάρη στις ενέργειες του οποίου αποκτήθηκε ο χώρος και εγκαινιάστηκε το νέο γήπεδο του «ΑΡΗ» στου Χαριλάου  στις 4 Νοεμβρίου 1951 παρουσία 15.000 οπαδών και φίλων της ιστορικής ομάδας  . Η ομάδα  απέκτησε επί τέλους  μόνιμη στέγη για να πραγματοποιήσει στη  συνέχεια μια πορεία σημαντικού έργου και προσφοράς όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς του αθλητισμού . Μεταγενέστερα το νέο γήπεδο του «ΑΡΗ» έλαβε το όνομα «Κλεάνθης Βικελίδης» για να τιμηθεί ο άσσος του ποδοσφαίρου που αναδείχθηκε εκεί μαζί με τους άλλους δύο αδελφούς Βικελίδη  .  Ανάμεσα στις  μεγάλες επιτυχίες της ομάδας που ακολούθησαν ήταν και η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο το 1970 κερδίζοντας στο κατάμεστο Καυταντζόγλειο στάδιο τον ΠΑΟΚ  με σκορ 1-0 γεγονός που προκάλεσε ξέφρενο ενθουσιασμό  στους φίλους και οπαδούς της   που  γιόρτασαν  το γεγονός ανάλογα  στην πόλη . Μετά από 9 χρόνια , στις 7 Νοεμβρίου 1979 , ο «ΑΡΗΣ» είχε ακόμα μία μεγάλη επιτυχία στο ποδόσφαιρο αποκλείοντας από την τρίτη φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ την ομάδα της «Περούτζια» με σκορ 0-3 στην Ιταλία γεγονός που προβλήθηκε σε πρωτοσέλιδα του Τύπου σε όλη την Ευρώπη . Στις  επόμενες  όμως δεκαετίες η ένδοξη πορεία  του  «ΑΡΗ» ανακόπηκε και η ομάδα ποδοσφαίρου βυθίστηκε σε κρίση , ιδιαίτερα στα χρόνια 1996-1997 , η οποία όμως ξεπεράστηκε για να ανοίξει και πάλι ο δρόμος της δράσης και των επιτυχιών  στην ιστορική ομάδα της Θεσσαλονίκης .     

      Πέρα από το ποδόσφαιρο ο «ΑΡΗΣ» , μαζί με τις άλλες ομάδες της πόλης ,  προσέφερε ιδιαίτερα σημαντικό έργο στο χώρο του μπάσκετ αναδεικνύοντας τη Θεσσαλονίκη «πατρίδα» του αθλήματος για ολόκληρη την Ελλάδα . Δημιουργός του ανδρικού και γυναικείου μπάσκετ  του συλλόγου μεταπολεμικά υπήρξε ο Φαίδωνας Ματθαίου  ο οποίος ως αθλητής μετείχε της ομάδας μαζί με τους Βαγγέλη Θεοδώρου , Τηλέμαχο Θεοδώρου , Χάρη Θεοχαρίδη , Γιώργο Βλασιάδη , Πέτρο Λαδένη , Χρήστο Τσακίρη , Νίκο Χατζηνικολάου , Κώστα Χατζηπαρασκευά και Θανάση Χατζόπουλο . Αργότερα , όταν ο Ματθαίου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα , την σκυτάλη του μπάσκετ στον «ΑΡΗ» παρέλαβε ο εκ της ΧΑΝΘ …προερχόμενος Τάκης Νικολαϊδης  για να τον ακολουθήσει  ως προπονητής ο Ανέστης Πεταλίδης ο οποίος  παράλληλα αγωνιζόταν με την ομάδα της …ΧΑΝΘ . Επρόκειτο για μία σχέση  «μίσους και αγάπης» μεταξύ των δύο πρωτοπόρων ομάδων  «ΑΡΗ» και ΧΑΝ Θεσσαλονίκης  όμως  ο ανταγωνισμός και η δυναμική περιοριζόταν  αποκλειστικά  στον αγωνιστικό χώρο ενώ πέραν αυτού υπήρχε ουσιαστική συνεργασία και κατανόηση . ΄Αλλωστε τις προπονήσεις του ο  «΄ΑΡΗΣ» πραγματοποιούσε στο γήπεδο της ΧΑΝΘ αφού  ο  ίδιος  δεν διέθετε ανάλογες εγκαταστάσεις …                                                                                                                                                                                                                                                                                                    ΟιΟι Οι επιτυχίες της ομάδας του μπάσκετ δεν περιορίστηκαν όμως στη Θεσσαλονίκη και γενικά στην Ελλάδα αλλά σύντομα επεκτάθηκαν και στο εξωτερικό . Ανάμεσα σ΄ αυτές ήταν  η ανάδειξη ως κυπελλούχου  της ομάδας του  «ΑΡΗ» στο Διεθνές τουρνουά μπάσκετ της Λιέγης στο Βέλγιο το  Μάϊο του 1959 , όπου νίκησε τις ομάδες του Αννόβερου Γερμανίας , της Γενεύης Ελβετίας και της Αμβέρσας Βελγίου . Τους νικητές υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό οι Θεσσαλονικείς με επικεφαλής το Δήμαρχο στην πλατεία Αριστοτέλους όπου  «…η Φιλαρμονική του Δήμου άμα τη εμφανίσει των λεωφορείων του ΄Αρεως εχαιρέτισε τους θριαμβευτάς με θούριον , ενώ το πλήθος ξεσπά εις ουρανομήκεις ζητωκραυγάς …» όπως αναφέρει ο τοπικός Τύπος . Στην ιστορική εκείνη ομάδα , με προπονητή  τον Ανέστη Πεταλίδη ,  μετείχαν οι καλαθοσφαιριστές : Στέργιος Γούσιος , Μανώλης Παπαδάκης , Χρήστος Λώλας , Αντώνιος Κωνσταντάρας , Δημήτριος Φουρουτζόπουλος , Κωνσταντίνος Διονυσόπουλος , Δημήτριος Ρόκκος , Στέργιος Μπουσβάρος , Νικόλαος Μακρής , Πέτρος Πετράκης ,  Αντώνης Φλόκας  και Παναγιώτης Σπηλιάκος .                                                                                                                                                                                                                                                                      Στη Στη δεκαετία του ΄80 ο « ΑΡΗΣ» γνώρισε επίσης μεγάλες επιτυχίες στο μπάσκετ προς το οποίο στράφηκε με ενδιαφέρον η φίλαθλος Ελλάδα . Καθοριστικό γεγονός  της  περιόδου  1979-80 ήταν η ένταξη στο δυναμικό της ομάδας του 23χρονου τότε ελληνοαμερικανού  αθλητή Νίκου Γκάλη που έδωσε νέα πνοή και δυναμισμό γενικά στο ελληνικό μπάσκετ . Με προπονητή από το 1982  τον Γιάννη Ιωαννίδη και με τη συμμετοχή άξιων αθλητών ( Χάρη Παπαγεωργίου , Παναγιώτη  Γιαννάκη , Νίκο Φιλίππου , Βασίλη Λυπιρίδη , Μιχάλη Ρωμανίδη , Γιώργο Δοξάκη , Μάνθου  Κατσούλη , Μιχάλη Μισούνοφ , Βαγγέλη Βουρτζούμη ,  Λευτέρη Σούμπουντιτς κ.ά.) ο  «ΑΡΗΣ» κατέκτησε το 1987 στο Παλαί ντε Σπορ Θεσσαλονίκης το νταμπλ στο μπάσκετ  ενώ η συμμετοχή των παικτών της ομάδας στην Εθνική Ομάδα της Ελλάδας που κατέκτησε την πρώτη θέση στο Ευρωμπάσκετ το 1987 στην Αθήνα ήταν καθοριστική .  

                 Με την ίδια φροντίδα η διοίκηση  του «ΑΡΗ» ανέπτυξε το βόλεϊ , τα αθλήματα στίβου , την υδατοσφαίριση  , την κολύμβηση , την πάλη  , την πυγμαχία , την  άρση βαρών , το τζούντο , το χάντμπολ  (ανδρικό και γυναικείο) , το μπέιζμπολ , το χόκεϊ  κλπ  με πολλές και σημαντικές επιτυχίες  σε όλα τα τμήματα όπου αθρόα υπήρξε η προσέλευση και ένταξη των νέων και νεανίδων της Θεσσαλονίκης καθώς ο σύλλογος φρόντισε να δημιουργήσει και γυναικεία τμήματα σε όλα τα αθλήματα τοποθετώντας επικεφαλείς άξιους προπονητές και συνεργάτες .