Ζήσαμε με αγωνία, φόβο και οργή εκείνες τις μέρες του Πολυτεχνείου και μέσα από τη θλίψη και οδύνη που έφερε η βίαιη καταστολή των εκδηλώσεων αναθερμάνθηκε η προσδοκία της απελευθέρωσης μας απ΄τα δεσμά της χούντας... Σήμερα 41 χρόνια από τότε οι αναμνήσεις συνεχίζουν να είναι ζωντανές αλλά τη θέρμη που προκάλεσαν τότε τα γεγονότα διαπιστώνω πως αντικατέστησε μία θλίψη και απογοήτευση που δεν μπορώ να προσδιορίσω καθαρά από που ακριβώς προέρχεται. Πάντως όχι απ΄αυτούς που τότε εναντιώθηκαν μέ θάρρος και τόλμη στη χούντα των συνταγματαρχών...